Czołem Triathloniści!
Sieraków 1/4 miał być moim startem B jednak zaistniałe okoliczności wskazują na to że był to start A.
Do Sierakowa jechałem pełen obaw i niepewności spowodowanymi kontuzją, której nabawiłem się pod koniec lutego. Wykluczyła mnie ona z treningów w marcu i kwietniu. Wpłynęło to oczywiście bardzo negatywnie na moją formę. Jednak mimo to postanowiłem wystartować. W maju zacząłem walkę o to aby móc wystartować i ukończyć zawody w zdrowiu.
Mój cel na ten start zmienił się z 2:29:59 na 2:59:59.
Pływanie
Pogoda niezbyt dobra: zimno, wiatr, lekki deszcze nie wskazywała tak ciepłej wody w jeziorze. Miała podobno 18 st. Pierwsze 300 m płynęło m isię bardzo źle. Dwukrotnie podczas wynurzania się w celu zeczerpnięcia powietrza przykryła mnie fala. Pojawiła się lekka panika i niepwność. Płynąłem spokojnie żeby wyrównać oddech. Jednak od pierwszej bojki zacząłem już atakować. Cisnąłem do końca bo wiedziałem że dużo straciłem na początku. Czas 00:16:33.
Rower
Przed wyścigiem spojrzałem na profil i nie było mi do śmiechu. Trasa wyglądała na wymagającą. Płaskich odcinków chyba nie więcej niż 15%. Mimo to po przejechaniu pierwszych 3 km postanowiłem, że nie będę kalkulował tylko jadę na maksa. Co będzie to będzie najwyżej nie ukończę 🙂 Jechało się świetnie. Wbrew wcześniejszym obawom trasa okazała się bardzo szybka. Czas 1:20:40.
Bieg
Profil trasy biegowej podobnie jak profil trasy rowerowej nie napawał optymizmem. Trasa biegowa naprawdę bardzo wymagająca, szczególnie ostatni kilometr pętli zwieńczony podbiegiem z plaży do strefy zmian. Dodatkowo ze względu na niewyleczoną kontuzję tej części wyścigu obawiałem się najbardziej. Ale tak jak założyłem sobie na początku roweru, nie będę kalkulował tylko lecę na maksa. Tak też zrobiłem. Czas może bez rewelacji bo 00:52:57 ale to własnie z biegania jestem najbardziej zadowolony. Za sukces uznaję fakt, że ani razu się nie zatrzymałem. Skurcze, które mocna dały się we znaki na drugiej pętli zwalczałem głębokimi wdechami – naprawdę to działa.
Czas na mecie to 2:38:29. Pełne zaskoczenie i nowa życiówka 🙂
Jestem mega zadowolony 🙂
Co do imprezy, organizacji, rozmachu to majstersztyk. Każdy triathlonista powinien mieć w swoim portfolio tą imprezę. Gorąco polecam i do zobaczenia za rok 🙂
A teraz czas zacząć walkę o 1/2 Challenge Poznań 🙂
Warunków pogodowych na pływaniu Wam nie zazdrościłam. Całe szczęście, że na ostatniej fali startowej trochę woda się uspokoiła. Gratuluję życiówki, tym bardziej, że nie na prostej trasie.
Arek. Byłem, czytałem, ale fakt. Nic nie pisałem. Nie mam dla siebie usprawiedliwienia. Obiecuje poprawę. Dzięki za gratki 🙂
Grzesiu a Ty gdzie się podziewales? Zrobiłeś piękne zawody w Sierakowie i wcale się nie chwalisz. Szacun!
Po Sierakowie jestem podobnego zdania co Arek Cichecki. Czasami trzeba po prostu za… ,nie kalkulując. Na następnych zawodach mam zamiar tak zrobić 😉
Gratuluję wyniku:) Trasa biegowa była bardzo wymagająca, kolarska pofałdowana ale dobrej jakości. W sobotę jak widziałem jak w tym wietrze wchodzicie do wody to aż gęsia skórkę miałem (stojąc w tym czasie na plaży z czapką zimową na głowie).
Brawo Michał! Jak widać czasami kalkulacja jest zbędna, trzeba po prostu zapieprzać… 🙂
Dzięki Marcin. Oczywiście technika hiperwentylacji z AT 🙂 dzięki 🙂 Co do trasy. Start falami co 10 minut. Trasa 22,5 km. Szeroki asfalt. Mało zakrętów. Według mnie było to wystarczające aby uniknąć tłoku. Były oczywiście momenty że było ciasno ale generalnie nie odczułem, że startowało ponad 1000 osób.
Gratulacje Michał! Takie starty kiedy nie jesteś pewny siebie po kontuzji albo w jej trakcie bardzo cieszą i dają pozytywną motywację na resztę sezonu. Czy możesz napisać jak pomieściło się ponad 1 tys osób na trasie rowerowej? Start był chyba falowy ale czy mimo wszystko nie 'korkowało się’ na rowerze? I cieszę się, że w praktyce wykorzystałeś hiperwentylacje w walce z kurczami, czuję się pośrednio współautorem Twojego sukcesu;)))