„Brick” – skąd nazwa i początki treningu?

Od Redakcji: Otworzyłem właśnie plany treningowe od swojego trenera Filipa Szołowskiego na kolejne dwa tygodnie. Są! Zaczyna się to, co tygrysy lubią najbardziej – zakładki! Wiosna to dla większości moment wprowadzania do planów treningowych zakładek, które dla jednych są męczarnią, dla innych przyjemnością, jeszcze inni robią to na tyle często, że nie ma dla nich w zasadzie znaczenia, czy przychodzi wiosna, bo zakładki robią nawet zimą. Oczywiście nie pora roku ma tu zasadnicze znaczenia a plan startów i jeżeli ktoś już w marcu ma zawody na drugiej półkuli, wówczas zakładki robić musi wcześniej. Ale dla większości z nas, startujących głównie w naszym klimacie, a może jeszcze bardziej zawężając – w Polsce, zakładka pojawia się wiosną. Stąd też postanowiliśmy przypomnieć dzisiaj tekst Ludwika Sikorskiego na ten temat. Późnym wieczorem pojawi się natomiast pierwszy felieton Bretta Suttona na temat treningu pływackiego z tzw. pull-buoy. Zapraszam. 

Łukasz Grass

Triathlon nie jest łatwym sportem. Oprócz samych dystansów jakie ma do pokonania zawodnik, na trasie pojawia się mały „diabełek”. I to pojawia się dwukrotnie. Mowa o „transitions”, czyli zmianach z pływania na rower i z roweru na bieg. Zmiany są bardzo ważne i najczęściej pojawiają się w treningu wczesną wiosną.  Zacznijmy od nazwy „brick”, która w języku polskim oznacza „cegłę”. Takim mianem określa się trening, w którym łączymy pływanie z kolarstwem oraz kolarstwo z bieganiem. Skąd się wzięła nazwa? Otóż jest kilka teorii. Pierwsza z nich mówi o połączeniu słów Bike, Run oraz dodaniu ICK. Druga teoria nadania takiej nazwy zakładce, mówi o tym, że nogi podczas biegu zaraz po pedałowaniu, są ciężkie jak cegły. Trzecia teoria jest chyba najciekawszą. Mówi się, że nazwę treningom łączonym nadali Mark Sisson i Scott Zagarino w 1988 roku. Po zakończeniu treningu kolarsko-biegowego, jeden z nich miał powiedzieć „Just another brick in the Wall” (z ang. kolejna cegła w murze). Nie sposób tutaj się nie zgodzić, jako że to właśnie z tych małych cegiełek buduje się mur, symbolizujący plan przygotowań do triathlonu. Smaczku dodaje również fakt, że zdanie jest tytułem słynnej piosenki zespołu Pink Floyd.  

Jak widać, wszystkie teorie powstały z postrzegania zakładek jako treningu kolarsko-biegowego. Nie wolno jednak zapominać o tym, co dzieje się w T1, czyli o przejściu z pływania na rower. Trzecim rodzajem zakładki jest połączenie biegu z rowerem, co jest znamienne dla osób skupiających się na duathlonach. Fachowcy z beginnertriathlete.com rekomendują, aby trening zakładek wprowadzać najwcześniej, zwłaszcza na poziomie amatorskim, dopiero kilkanaście tygodni przed startem. Nawet ich ilość w niektórych przypadkach powinna być ograniczona do 2-3 podczas bezpośredniego przygotowania startowego. Nieco odmienne zdanie ma Joe Friel, który na Konferencji 3xTAK w 2011 roku rekomendował, aby ci bardziej obyci w startach triathloniści specjalizujący się w dłuższych dystansach, skupiali się na dłuższych treningach kolarskich, po których niemal zawsze można zrobić 15 minut spokojnego biegu.

Jak zatem trenować „bricks”? Dzisiaj podamy wam wstępne informacje dotyczące treningów łączonych, a już wkrótce będziecie mieli okazje poczytać więcej na łamach Akademii Triathlonu.

Pływanie -> Rower
Większość osób podczas części pływackiej stara się oszczędzać nogi. Wydaje się to być rozsądną strategią, biorąc pod uwagę ile siły będzie potrzebne w dalszej fazie zawodów. Zbyt mocna praca nóg w wodzie może, zwłaszcza u początkującego, znacznie przedłużyć czas w jakim później poczuje się komfortowo na rowerze. Niektórzy sugerują, aby podczas trenowania tej zakładki „pomęczyć” nogi. Kończąc trening w wodzie należy zacząć mocniej używać nóg dopiero na ostatnich 50-100 metrach. Ma to doprowadzić do lepszego przepływu krwi w kończynach dolnych. Co więcej, dobrze jest zacząć odcinek kolarski na nieco łatwiejszym niż zwykle biegu. Da to wszystko szanse twoim nogom lepszej adaptacji do nowej dyscypliny i na zgromadzeniu mniej kwasu mlekowego aniżeli podczas rozpoczęcia części rowerowej na biegu trudniejszym. Jest jeszcze jedna ważna rzecz, często pomijana i nieznana dla początkujących. Należy pamiętać o tym, że ciało podczas pływania ułożone jest w pozycji poziomej i przejście do pionowej może być dla niektórych niemałym szokiem. Adaptacja błędnika przy nagłej zmianie pozycji jest kwestią indywidualną i dlatego tym bardziej trzeba ją nie tyle wyćwiczyć, co sprawdzić. Podczas triathlonu w Suszu zauważyłem jak wiele osób wychodzi z wody i traci równowagę. Musicie sprawdzić jak wasz organizm reaguje na takie zmiany i powinniście wiedzieć, czy wychodząc z wody możecie od razu biec, czy może jednak spokojny chód okaże się dobrym pomysłem na trafienie w bramkę przy plaży.

Rower -> Bieg
Najważniejsza zakładka. To właśnie ta „cegiełka” często determinuje jak będzie wyglądała nasza ostatnia część triathlonu, czyli bieg. Zaniedbanie w tej kwestii może doprowadzić do wielu nieprzyjemnych konsekwencji, z przejściem do marszu lub nawet zejściem z trasy włącznie. Nigdy nie startuj w zawodach, jeśli nie trenowałeś tej zakładki. Oczywiście, są tacy dla których takie zaniedbanie może nie mieć znaczącego wpływu na wynik, ale dla większości lepiej, jeśli start nie będzie ruletką i spóźnionym poznawaniem swojego organizmu. Dobrze jest wprowadzać zakładki w mniejszych dystansach, ale z możliwością wykonywania serii – tak radzą trenerzy beginnertriathlete.com. Jeśli masz zamiar wystartować w sprincie, to możesz udać się na krótki, nawet 7km trening rowerowy, po którym pobiegniesz spokojnie około 2km. Taki zestaw możesz powtórzyć nawet trzykrotnie na jednym treningu. Idealnie jest robić trening biegowy na bieżni, lub z użyciem sprzętu mierzącego dystans, który powinien być taki sam w każdej serii na danym treningu. Z czasem można wydłużać dystanse, ale wszystko musi odbywać się stopniowo. Takie rozbijanie zakładek na kilka krótszych da początkującemu możliwość szybszego przyzwyczajenia się do specyfiki zmian pracy mięśniowej. Pozwala to także lepiej wykorzystać czas treningowy, zwłaszcza dla tych bardziej zapracowanych amatorów.

Jak zacząć?
Pierwszy raz nie zawsze jest tym wymarzonym. Dlatego też, również w triathlonie, należy unikać chaosu i nie wolno rzucać się na głęboką wodę. Sugeruje się, że pierwsze treningi łączone powinny zaczynać się w momencie opanowania techniki i podstaw w każdej z łączonych dyscyplin. Co więcej, najlepiej jest gdy po treningu rowerowym wyjdziemy na spokojny, nawet jednokilometrowy bieg, czy marsz. Można, co jest troszkę oszukaną zakładką, wyjść rano na rower, a wieczorem na trening biegowy i w ten asekuracyjny sposób sprawdzić jak działają na nas „cegiełki”. Najważniejsze jest, aby się nie spieszyć. Jeśli nigdy nie robiłeś zakładek, to zacznij spokojnie i pamiętaj, że lepiej jest być 20% niedotrenowanym, niż 1% przetrenowanym.