Debiut w 1/4 IM w Poznaniu

4.08.2013 oglądając zawody triathlonowe na poznańskiej Malcie pomyślałem jak wspaniale byłoby móc w czymś takim uczestniczyć. Na szczęście mój zapał nie wygasł tego samego dnia wieczorem, gdy poszedłem pobiegać wokół jeziora i od listopada zacząłem coraz częstsze wizyty na jednym z poznańskich basenów. Początkowo 'treningi’ triathlonowe łączyłem z rekreacyjną grą w siatkówkę, żeby pod koniec przygotowań trenować 8 razy w tygodniu tylko pod kątem docelowych zawodów triathlonowych.

Jako pierwsze i jedyne przetarcie prze ćwiartką w Poznaniu wybrałem super sprint w Lusowie na 6 tygodni przed startem w głównej imprezie. Całe szczęście, że zdecydowałem się na taki krok, ponieważ szybko okazało się, że pływanie w basenie i otwartym akwenie to dwie całkowicie odmienne konkurencje. Nauczony doświadczeniem w Poznaniu moim celem na pływacką część dystansu było, aby zaoszczędzić jak najwięcej sił na rower i bieg. Można powiedzieć, że dla mnie zawody zaczynały się od pływania, ale wyścig od etapu kolarskiego. Na całe szczęście pływanie poszło zgodnie z planem. Cały dystans myślałem o tym, żeby zachować spokój i nie zwracając uwagi na innych zawodników płynąć 'swoje’. Wychodząc z wody z czasem 20:17 wiedziałem, że popłynąłem jeszcze wolniej niż planowałem, ale najważniejsze, że miałem mnóstwo sił do ataku.

Jak planowałem tak też uczyniłem. Od początku ruszyłem mocno na rowerze, ale lekkie wzniesienie (może go nawet nie było tylko mi się wydawało?) i przedni wiaterek powodowały, że tempo było rwane i nie mogłem utrzymać zakładanych 34km/h. Na szczęście po nawrocie wszystko się odmieniło i zacząłem niemal płynąć (o ironio!) do mety. Patrząc jak na liczniku często przekraczam 40km/h nie mogłem uwierzyć w to, że działa prawidłowo. Zbliżając się do końca odcinka kolarskiego już wiedziałem, że wynik będzie zdecydowanie lepszy niż 1:19h, które optymistycznie zakładałem. W strefie zmian niestety nie obyło się bez małej dezorientacji i kilka cennych sekund uciekło. Mimo to ruszając na bieg wiedziałem, że jest szansa ukończyć w okolicach 2:25 co jeszcze bardziej mnie motywowało, bo przed zawodami brałbym taki czas w ciemno! Trasa biegu to już jednak ciężkie doświadczenie. Tempo 4:10min/km, które na treningach wydawało się znośne podczas zawodów było niemal niemożliwe do utrzymania. Skupiłem się, aby biec słuchając organizmu, a nie zegarka. Piłem ile mogłem, aby się nie odwodnić, ponieważ na rowerze wypiłem tylko 0,7l wody, zamiast planowanych 1,5l. Przebiegając przez kurtyny wodne nie mogłem nabrać tchu, co było nieprzyjemnym uczuciem, ale po chwili rześkość przez następne kilkaset metrów była bardzo przyjemna.

Pod koniec pierwszej pętli biegowej czułem, że słabnę i muszę znaleźć jakiś punkt odniesienie, bo inaczej nie dam rady dotrzeć z satysfakcjonującym wynikiem do mety. Na szczęście około 5 km wyprzedził mnie zawodnik, którego postanowiłem się „trzymać’ jak długo mi się uda. Po krótkim czasie nawet nawiązaliśmy krótką konwersację '2:30?’, 'nie no, chyba szybciej’- odparłem z nadzieją. I tak trzymając się tuż koło niego dotarliśmy do 7 km, gdzie to ja zacząłem dyktować tempo. Nogi i płuca niby chciały jeszcze przyspieszyć, ale w tamtym momencie miałem wrażenie, że na szybkość biegu wpływają tylko mięśnie zlokalizowane w okolicach bioder/pośladków, które wyraźnie krzyczały 'nie damy rady ani sekundy szybciej!!!’. 500 metrów przed metą mój towarzysz wyszedł na kilkumetrowe prowadzenie, ale siłą woli zdołałem na ostatnich 200 metrach jeszcze przyspieszyć i go wyprzedzić tuż przed metą. To, że udało mi się zmobilizować w tamtej chwili cieszyło mnie chyba najbardziej. Nawet nie miałem siły zatrzymać zegarka i przez następne kilkanaście minut nie wiedziałem nawet z jakim czasem zakończyłem zawody. Oficjalny wynik 2:27:18, 127 miejsce w kategorii OPEN i 25 w swojej kategorii wiekowej. Jak na debiut i moje oczekiwania wynik rewelacyjny. Najważniejsze, że dałem z siebie wszystko!

Podczas przygotowań przepłynąłem 82,5 km, przejechałem rowerem 1223 km, oraz przebiegłem 336 km. Było warto!

Teraz pora na snucie planów na przyszły rok… 🙂