Wyjść ze strefy…..

Crossing Wieliszewski edycja wiosna 2016

       Po półmaratonie warszawskim trochę odcierpiałem, tak naprawdę dopiero w poniedziałek dotarło do mnie, a raczej do mojego ciała jak pobiegłem blisko swoich granic możliwości, a w niedzielę 10.04 kolejny bieg i to raczej nie zapowiadający się na łatwy i przyjemny, To druga odsłona cyklu Wieliszewski Crossing na dystansie 13,7 km po lesie z górkami. Gdzieś w necie wygrzebałem informacje, że ma być 265m przewyższeń, gdzie oni (Organizatorzy) znaleźli taką trasę i to dosłownie rzut beretem ode mnie ?!? Wkrótce miałem się tego dowiedzieć albo raczej doświadczyć. Z myślą, że nie będzie to takie sobie niedzielne bieganko, postanowiłem słuchać głosu rozsądku. Ustawiłem się gdzieś z tyłu. Start… pierwszy kilometr po asfalcie, później wbiegamy w las, robi się bardzo wąsko tzw. single track, wymijanie praktycznie niemożliwe, tempo bardzo dobre, a nawet za bardzo, wiem, że to się zemści. Rozsądek zaspał chyba na linii startu…, a przed moimi oczami pojawił się pierwszy podbieg, ożesz k@#$!! będzie dzisiaj cierpienie…jestem na górze, masakra, odcinek może nie długi bo jakieś 20m, ale pod takim kątem, że już mam dosyć a to 2km ! Później góra, dół, zakręt, góra, dół, gór, zakręt… i tak gdzieś do 11 km, jak dobrze pamiętam, ale tego nie jestem pewny bo wydawało mi się jakbym był w jakimś transie. W głowie tylko jedno nie odpuszczaj, ciśnij…to tak robiłem. Gdzieś po 8km przyszedł kryzys w postaci kolki, jakiś czas temu bym odpuścił i wytłumaczył sobie po cholerę się tak męczę, ale nie w tym biegu, tutaj jeszcze docisnąłem, od 10 km już nie czułem kolki, już nic nie czułem. Ostatnie 2,5 km to bieg po płaskim, ale łatwo już nie było….zakręt w prawo ostatnia prosta…słyszę moją Paulę, ale reszta zmysłów już wyłączona……jest meta….chyba po raz pierwszy w życiu pobiegłem tak poza ”strefą komfortu’. To był dobry bieg, 13,55 km (wg. mojego garmina) w czasie 1:12:24 🙂

Teraz kilka słów o organizacji. Po pierwsze niskie wpisowe z cały cykl 30 zł (4 biegi w różnych lokalizacjach). Po drugie wszystko starannie oznaczone na trasie, nawet pieńki wystające z ziemi! co mnie trochę rozbawiło po trasie bo to w końcu crossing, ale pochwałka się należy. Po trzecie informacja na bieżąco, każda zmiana natychmiast przekazywana. Po czwarte organizacja parkingów, zaplecza itd., rewelacja. Po piąte- grochówa, herbata, kawa, ogisko i kiełba. Organizatorzy kawał świetnej roboty!

A teraz jeden minus z racji tego co podałem powyżej raczej łatwo nie będzie się zapisać w następnym roku 😉