Marta Łagownik ponownie druga – Puchar Azji w Triathlonie ASTC Akaba

Przeczytaj w 3 minut

1 października 2019

Marta Łagownik po raz drugi w tym roku zajęła drugie miejsce w międzynarodowych zawodach pod patronem ITU. Tym razem był to Puchar Azji w Triathlonie ASTC Aqaba.

Kolejny przystanek Pucharu Azji w triathlonie miał miejsce w Akabie. Do Jordanii poleciała dwójka naszych reprezentantów: Marta Łagownik i Dan Mcintosh. Południe Jordanii to bardzo gorący region. Od rana temperatura bardzo szybko wzrasta powyżej 30 stopni. O tej porze roku w południe słupki rtęci pokazują około 37 stopni Celsjusza. Triathloniści startowali na dystansie olimpijskim.

Marta Łagownik po raz drugi w tym roku zajęła drugie miejsce w międzynarodowych zawodach pod patronem ITU. Strata do najszybszej zawodniczki tego dnia Anniki Koch GER to 7 sekund. Start ten dał jej największą liczbę punktów w tym roku – 245.13. Oznacza to awans o 30 miejsc w rankingu ITU. Marta obecnie jest drugą Polką w zestawieniu za Alicją Ulatowską.

Wśród mężczyzn Dan Mcintosh zajął 7 miejsce. Pomimo dużej straty, około 1 min. 30 sek. na pływaniu zdołał na rowerze odrobić 1 minutę. Na biegu wyprzedzając znaczącą część rywali uzyskał 4 czas biegu. Ilość punktów zdobyta przez Dana również dała jemu solidny awans o 22 miejsca w rankingu ITU. 166.00 punktów umocniło triathlonistę jako najlepszego Polaka w zestawieniu.

Komenatrz po startowy Marty Łagownik:

“Puchar Azji w Jordanii i drugie miejsce!!! To moje drugie podium w karierze startów zagranicznych w triathlonie i duża dawka potrzebnych mi punktów do rankingu światowego.

Kolejny „egzotyczny” dla mnie wyjazd, który nie jest wcale taki zły jakby się mogło wydawać. Trochę strachu było, bo poleciałam tutaj sama, ale dzięki kontaktowaniu się z najbliższymi oraz opieką Polski Triathlon i konsultacją z Panią Karoliną ze związku było mi znacznie łatwiej. Zawsze „coś” się musi wydarzyć żeby nie było nudno, tak jak chip, którego zapomniałam przed startem. Na moje szczęście zgłosiłam to dość wcześnie
i dostałam drugi.

Nigdy nie byłam na Fuerteventurze, ale teraz mogę sobie wyobrazić jak to musi być, że jedziesz i cały czas wieje. Triathlon odbył się w dużym ośrodku Ayla. Przed startem mieliśmy eskortę policji turystycznej co jest mała ciekawostką. Woda miała 26 stopni ale szczerze mówiąc dla mnie taka nie była. Na powrocie z pętli bardzo mocno wiało i ciężko się płynęło, dlatego kluczowe było, by być w grupie. Jazda na rowerze przy dużym wietrze wśród kobiet to istne szachy i piszę to całkiem poważnie. Pierwszy raz mogłam poczuć to na własnej skórze. Nie było ziewania, było trochę zrywów ale to jest triathlon i bierze się to co dają. Na szczęście była też w grupie Filipinka, z którą dojeżdżałyśmy mocno na poprzednim starcie, wiec wspierałyśmy się nawzajem i dobrze się bawiłyśmy. Bieg rozpoczął się w 5 osobowej grupie, natomiast po pierwszej pętli z czterech zostałyśmy już tylko dwie. Wymieniałyśmy się z Niemką całe trzy pętle. Postanowiłam zaatakować trochę mniej niż kilometr przed metą. Niestety nie udało się i koleżanka porządnie odparła atak. Ja nie miałam nic do stracenia i nie żałuje że spróbowałam.”