25 września odbyły się Mistrzostwa Polski w duathlonie na zawodach rozgrywanych w Rawie Mazowieckiej. Zawodnicy mieli do pokonania dystans sprinterski czyli 5 km biegu – 20 km roweru – 3 km biegu. Zawody odbywały się z dozwoloną jazdą w grupie. Mistrzem Polski został Daniel Formela, drugie miejsce zajął Sylwester Kuster, a na trzecim miejscu uplasował się Maciej Kubiak. Wśród kobiet Mistrzynią Polski została 18 letnia Oliwa Kwaśniewicz, druga na podium była Justyna Woźniak, a trzecie miejsce przypadło Marii Pytel.
Adrian Kapusta: Na chwilę obecną w Polsce nie masz sobie równych w kombinacji bieg – rower – bieg. Mistrzostwa Polski były rozgrywane na dystansie sprinterskim, lecz nie straszny Tobie jest także długi dystans, na którym startowałeś na Mistrzostwach Europy i Świata. Który dystans jest Ci bliższy krótki z jazdą w grupie czy długi z jazdą indywidualną?
Daniel Formela: Dystans duathlonu nie stanowi dla mnie żadnego dylematu. Rozkładając go na pojedyncze dyscypliny, to uwielbiam startować w biegach od 3000m do półmaratonu. Kiedy ścigałem się na rowerze, to odnosiłem sukcesy w krótkich czasówkach po górach, jak i w długich maratonach, czy nawet w wyścigu trwającym ponad osiem godzin.
Czy na MP realizowałeś taktykę ucieczki na rowerze, czy po prostu trzymałeś swoje waty a wyścig zweryfikował wszystko na mecie?
W trakcie MP starałem się narzucać jak najmocniejsze tempo biegu, aby ograniczyć liczebność potencjalnej grupki na rowerze. Na trasę rowerową wyjechałem razem z Sylwestrem Kusterem, który na biegu był bardzo mocny. Przez około 10km współpracowaliśmy z Sylwestrem, zmieniając się na prowadzeniu.
Moją taktyką było nie dopuścić do połączenia naszej dwójki z grupką pościgową, dlatego starałem się dawać bardzo mocne zmiany. W okolicy dziesiątego kilometra zaatakowałem, bo czułem „pod nogą” duży zapas. Drugą rundę zacząłem już samotnie i starałem się trzymać wyższe tempo niż na poprzedniej rundzie. Jeśli chodzi o waty, to na tak krótkim starcie były dla mnie jedynie wskaźnikiem czy jest ok czy nie. Nie pilnowałem mocy w taki sposób jak robię to na długim dystansie.
Co się stało na Mistrzostwach Świata w duathlonie na długim dystansie? Zawodów nie ukończyłeś.
Sprawa jest bardzo prosta. W okolicach 45km trasy rowerowej złapałem kapcia. Próbowałem naprawić koło, bo miałem przy sobie zestaw naprawczy. Niestety nie dało się już nic naprawić i musiałem na przebitym kole powoli dotoczyć się do miasta.
Twój sezon zaczął się zdecydowanie później niż innych na półkuli północnej. Czy korzystając z formy planujesz jeszcze starty jesienią czy stawiasz na przygotowania do kolejnego sezonu?
Mój sezon zaczął się praktycznie niedawno. Od marca do sierpnia w ogóle się nie ścigałem i nie trenowałem. Wynikało to z dolegliwych komplikacji zdrowotnych. Dopiero w czerwcu wróciłem do pełni zdrowia i zacząłem się ruszać. Trenowanie zacząłem w lipcu.
Przede mną jeszcze kilka biegów. Już w najbliższą niedzielę wezmę udział w Biegnij Warszawo, a później wystartuję w półmaratonie oraz kilku krótszych biegach.
Jak idą Twoje treningi pływackie? Lionel Sanders potrzebował sześciu lat nauki pływania. Pływa 8 razy w tygodniu aby rywalizować i wygrywać ze światową czołówką zawodników PRO.
Z pływaniem w tym roku zrobiłem bardzo duży postęp. Niestety nie byłem w stanie tego pokazać na Herbalifie Ironman 70.3 Gdynia, ze względu na krótki okres treningowy po długiej przerwie. Na zimę planujemy z trenerem jeszcze więcej pływania oraz treningi w klubie pływackim. 🙂
Czy w przyszłym roku częściej będziemy mogli Ciebie zobaczyć w triathlonach?
Zdecydowanie tak! Planuję co najmniej tyle startów w triathlonie, co w całej dotychczasowej karierze. 🙂 Wystartuję w co najmniej czterech połówkach Ironmana i kilku krótszych triathlonach.
Jakiś czas temu miałeś problem ze sponsorami i zastanawiałeś się nad powrotem do pracy na pełny etat. Jak sytuacja wygląda teraz? Czy możesz realizować treningi i regenerację w pełnym zakresie?
Nadal wykonuję pracę zarobkową, ale w takim zakresie, który nie koliduje mi z treningami. Sponsorów nie mam, ale na szczęście mam rodzinę i przyjaciół, którzy mi pomagają i wspierają, abym mógł dalej trenować i się rozwijać.
