Challenge Walchsee-Kaiserwinkl miało miejsce w pięknej scenerii austryjackiego Tyrolu. Region ten słynie z pięknych gór i krystalicznie czystych jezior. Właśnie tam Europejskiej Unia Triathlonu ETU współpracująca z Challenge Family zorganizowała Mistrzostwa Europy na Średnim Dystansie. Triathloniści na miejscu zastali piękną pogodę. Rywalizacja opierała się na dystansie połowy ironman, czyli 1.9 km pływania w jeziorze leżącym u stóp góry Zahmer Kaiser. Trasa kolarska liczyła dwie pętle o łącznej długości 90 kilometrów z przewyższeniem 1.100 m. Bieg na dystansie 21.1 km był dość płaski z paroma pagórkami. Meta zlokalizowana była w samym centrum Walchsee.
W zawodach wzięły udział trzy nasze reprezentantki: Maria Cześnik, Ewa Komander i Paulina Kotfica. Rywalizację ukończyła jedynie Maria Cześnik, która zajęła 5 miejsce. Strata Marii do pierwszej zawodniczki Julii Gajer (GER) wyniosła 9:22. Zwyciężczyni wyszła na prowadzenie już na 6 kilometrze roweru, a następnie kontrolowała wyścig już do samego końca. Czas jaki uzyskała na mecie to 4:18:29.
W rywalizacji mężczyzn faworytem do zwycięstwa był Giulio Molinari (ITA). Z wody wyszedł w małej grupie ze stratą 50 sekund do pierwszego zawodnika. W tej grupie znajdował się także David Mcnamee (GBR), którego pamiętamy z tegorocznego zwycięstwa na połówce w Poznaniu. Giulio jak to zwykle bywa, lubi pojechać końcówkę roweru jeszcze mocniej. Wypracował w ten sposób ponad 1 minutę przewagi nad resztą rywali. Solidnie przebiegnięty półmaraton w czasie 1:19:04 zagwarantował mu zwycięstwo.
Pula nagród pieniężnych wynosiła 19.000 €. Nagrody wypłacane były do szóstego miejsca zarówno u kobiet jak i u mężczyzn.
Na chwilę obecną mamy do czynienia z dwoma Mistrzami i Mistrzyniami Europy. Jedni są wyłaniani z ramienia Ironman a drudzy z ramienia ETU-Challenge. Ironman jest bardziej prestiżowowymi mistrzostwami ze względu na wyższe nagrody finansowe i lepszą obsadę zawodników, natomiast Challenge współpracuje z Europejską Unią Triathlonu, która nazywa swoje mistrzostwa jako oficjalne.
Tegoroczni Mistrzowie Europy
Ironman 70.3 – Andreas Dreitz (GER) i Melissa Hauschildt (AUS)
ETU – Challenge Dystans Średni – Giulio Molinari (ITA) i Julia Gajer (GER)
Niestety w dużej mierze dla organizatorów liczy się reklama i kasa a nie wynik sportowy. Dobrych zawodników PRO jest niewielu i jak rozjadą się po różnych zawodach, to jednostkowo na konkretnej imprezie jest ich niewielu. I wtedy do głosu mogą dojść Age-Grouperzy, czasami na szybko przekwalifikowani na pro (pro z małej litery specjalnie).
Zawody na tzw połówce stają się coraz słabsze bo jest ich coraz więcej. Śmieszne bo w jeden weekend są MŚ, ME i jeszcze zawody z jakiejś serii i każdy ma klasyfikację pro. Tylko czy faktycznie o pro możemy mówić jak oni przegrywają z tzw. age gruperami. Proszę zobaczyć na wynikach który był nasz pro w Australii i ilu age gruperów było przed nim. ME rozgrywane w tym samym czasie, tylko po co żeby nie było najlepszych pro i ścigali się słabsi pro, dobry wynik naszej zawodniczki przecież to ME ale czy ją satysfakcjonuje !!! fakt dwie nie dały rady może jeszcze na pro za szybko no ale znajdą i zawody dla siebie w pro. Kolejne zawody znanej serii ten sam weekend i pudło naszej zawodniczki super, ona przecież była niedawno age gruperką a teraz pro i super jaką ma ten wynik wartość sportową bo marketingową na pewno tak. Organizatorzy strzelają chyba sobie w stopę bo poziom wielu zawodów jest tragiczny choćby przykład Gdyni. Może gdyby dana seria chciała być prestiżowa i trzymać poziom powinna wymusić na organizatorach zaproszenie minimum 15-20 pro z jakiejś listy rankingowej np. z pierwszej 100 i ci co spełnili by ten warunek mieliby zawody pro a reszta age gruperów udających pro.