Jeszcze 2 lata temu po poważnym wypadku jej powrót do triathlonu stanął pod znakiem zapytania. Kat Matthews zgodnie ze swoim motto udowodniła, że: „to możliwe przeciwstawić się niemożliwemu”. W 2024 roku została wicemistrzynią świata IRONMAN.
ZOBACZ TEŻ: Dlaczego roztrenowanie jest ważne dla triathlonisty?
„Co dalej?”
Kat Matthews od dziecka była bardzo aktywna. Grała w hokeja, koszykówkę, tenisa, biegała w przełajach i pływała w lokalnym klubie. Wszystko to „dla zabawy”, bo jak mówi: „sport od zawsze był jej sposobem na życie towarzyskie”. To tak poznawała nowych znajomych i budowała relacje.
Po szkole średniej zdecydowała się na tzw. gap year. Zwiedziła Australię i Nową Zelandię. Jak przyznaje, jadła bardzo dużo dobrego jedzenia i piła bardzo dużo „wody”…
Po powrocie do „szarej rzeczywistości” postanowiła rozpocząć studia na kierunku fizjoterapia. Na zajęcia dojeżdżała rowerem i jak mówi: „to było wprowadzenie do kolarstwa”.
Po studiach dołączyła do brytyjskiej armii, gdzie rozpoczęła pracę jako fizjoterapeutka. Pracowała w specjalnym ośrodku, pomagając żołnierzom w rehabilitacji. A skoro miała już wymarzoną pracę, w głowie pojawiło się pytanie: „co dalej?”
W ośrodku znajdował się basen. Do tego wciąż miała swój rower, którym dojeżdżała na zajęcia. Z połączenia dwóch dyscyplin narodził się pomysł na triathlon. Dodatkową motywacją był… wyjazd na obóz treningowy na Cyprze, który organizował jej ośrodek.
Obóz przyniósł jednak coś więcej niż postępy w triathlonie. To tam poznała swojego przyszłego męża.
Nowy dystans i… to samo pytanie
Zachęcona dobrymi wynikami Matthews postanowiła spróbować swoich sił w wyścigach amatorów. Zaczynała od krótkich dystansów, jednak na horyzoncie pojawiło się nowe wyzwanie.
W 2018 roku zadebiutowała na „połówce” podczas zawodów IRONMAN 70.3 Calgary. Matthews ukończyła wyścig jako pierwsza zawodniczka w klasyfikacji generalnej. Rok później ponownie odniosła zwycięstwo podczas Challenge Gran Canaria.
Szybko stało się jasne, że to czas, w którym zgodnie z pytaniem „co dalej?”, trzeba podnieść poprzeczkę.
Debiutancki sezon
W 2019 roku Mathhews zadebiutowała jako profesjonalna triathlonistka. Podczas wyścigu IRONMAN 70.3 Staffordshire zajęła 3.miejsce. W kolejnym starcie poprawiła rezultat i stanęła o stopień wyżej, zdobywając srebro IRONMAN 70.3 Finland.
Zgodnie z tendencją wzrostową – w trzecim starcie wygrała mistrzostwa Europy ETU w triathlonie na średnim dystansie. W tym samym roku pojawiła się na starcie mistrzostw świata IRONMAN 70.3 w Nicei, gdzie zajęła 16. miejsce.
Po zapoznaniu z dystansem 70.3 przyszedł czas na pełnego Ironmana. W debiucie podczas zawodów IM Western Australia zajęła 4. miejsce, łamiąc granicę 9 godzin.
Debiutancki sezon zamknęła kolejnym medalem – w IM 70.3 Weymouth zdobyła brąz.
Nie do zatrzymania
Rok 2020 i pandemia COVID-19 nieco spowolniły triathlonowy świat. Kat Matthews nie zamierzała się jednak zatrzymywać. Była jedną z niewielu zawodniczek, która kontynuowała regularne ściganie.
Podczas zawodów IM 70.3 Tallinn odniosła swoje pierwsze zwycięstwo na tym dystansie. Następnie wygrała tytuł Outlaw Half.
Kilka tygodni później zdobyła „hattricka”. Po raz pierwszy zwyciężyła zawody na dystansie pełnego Ironmana, bijąc rekord trasy IM Floryda.
Pierwsze srebro
W kolejnym sezonie, w czerwcu 2021 roku Matthews stanęła na najwyższym stopniu podium podczas zawodów IRONMAN UK, kończąc z czasem szybszym o 22 minuty od kolejnej zawodniczki.
Świetna forma zapewniła jej miejsce na inauguracyjnym Pucharze PTO Collins. Reprezentując Team Europe Matthews wygrała swój wyścig z Jocelyn McCauley (USA) i Carrie Lester (AUS).
2021 rok zakończyła występem na mistrzostwach świata IRONMAN 70.3 St. George, gdzie znalazła się tuż za podium.
W sezonie 2022 triathlonistka wróciła do St. George. Tym razem, ścigając się o mistrzostwo świata na pełnym dystansie. Udowodniła tam, że jest w stanie rywalizować z najlepszymi zarówno na dystansie 70.3, jak i Ironman. Zajęła 2. miejsce.
ZOBACZ TEŻ: Miłośniczka natury, ciasta i triathlonu. Kim jest Laura Philipp?
Nowa granica
W tym samym roku Kate Matthews zapisała się na kartach historii triathlonu. Zawodniczka została powołana do projektu Sub7Sub8.
W wyzwaniu wzięło udział czworo triathlonistów: Kristian Blummenfelt, Joe Skipper, Kat Matthews oraz Nicola Spirig. Wyścig odbywał się w Niemczech, w Brandenburgii, głównie na torze motoryzacyjnym Dekra Lausitzring.
Kat Matthews wygrała swój „pojedynek” z Nicolą Spring, kończąc zawody z czasem 07:31:54, łamiąc dotychczas nieprzekroczoną barierę 8 godzin.
„Samochód pojawił się nagle”
2022 okazał się jednak siudoidą. Po etapie świetnych wyników Matthews uległa poważnemu wypadkowi. Podczas treningu w Teksasie uderzył w nią samochód.
W rozmowie z mediami mąż zawodniczki Mark Matthews opisał szczegóły wypadku. Wydarzył się podczas treningu w Houston na mało uczęszczanej drodze, gdzie zawodniczka jeździła już wiele razy.
Samochód pojawił się nagle, wyjeżdżając zza zakrętu i nie można było uniknąć zderzenia przy dużej prędkości na płaskiej drodze. Brytyjka straciła przytomność. Na miejscu szybko pojawiła się karetka, która przewiozła ją do szpitala.
Badania wskazały poważne obrażenia – małe pęknięcia czaszki, dwóch kręgów i kilkanaście szwów.
„To dramatycznie zmieniło mnie i wszystko w moim życiu”
Powrót do pełni sprawności był trudny. Jak sama opisywała, to mozolny proces, który zmienił jej życie i sposób patrzenia na świat.
– To dramatycznie zmieniło mnie i wszystko w moim życiu – fizycznie, psychicznie i nie tylko. Po drodze było kilka naprawdę dużych – ale też małych – kroków, które były niesamowicie motywujące. Było tak ciężko – mówiła w wywiadzie Breakfast with Bob Kat Matthews.
Kiedy doszła już do pełni sił, obrała swój cel – IRONMAN 70.3 Oceanside. Jak mówiła przed startem, nie wiązała z nim żadnych oczekiwań. Od samego początku wiedziała jednak, że będą to dla niej bardzo emocjonalne zawody.
– Wizualizowałam sobie linię mety i trudno mi było zobaczyć ją bez płaczu – opisywała Matthews.
Jaki wypadek?!
I chociaż Kat Matthews zapowiadała, że samo przekroczenie mety będzie dla niej ogromnym osiągnięciem, to zrobiła o wiele więcej. Na etapie pływackim przewodziła grupie, goniącej Holly Lawrence, a następnie wyszła z nią ramie w ramie z T2, rozpoczynając bieg. Ostatecznie ulokowała się na najniższym stopniu podium.
– Jaki wypadek?! Nie wiem co powiedzieć… Spodziewałam się, że będę pracować naprawdę ciężko, że będę cierpieć […] Wiedziałam, że dane na moim treningu pokazują, że jest dobrze, ale nie sądziłam, że aż tak dobrze. Myślę, że dziś po prostu emocje napędzały mnie przez całą drogę.
Jak przyznała, Oceanside był jednak dla niej czymś w rodzaju rozgrzewki. Pełne skupienie skierowała na Teksas.
Wielki powrót
Niecałe 7 miesięcy po wypadku Matthews stanęła na linii startu i spełniła obiecywania sprzed wyścigu. Triathlonistka nie tylko wygrała mistrzostwa Ameryki, lecz także zaprezentowała naprawdę świetną formę, ustanawiając nowy rekord trasy biegowej.
Na mecie nie kryła emocji. Przyznała, że było to dla niej wyjątkowe przeżycie i mimo że popełniła kilka błędów, a sam start nie był jej zdaniem idealny, to zwycięstwo w Texasie przyniosło jej wyjątkowe szczęście.
– Jestem bardzo szczęśliwa i bardzo wdzięczna mojemu zespołowi, który popchnął mnie na linię startu – skomentowała Matthews.
Kilka tygodni później, w sierpniu 2023 roku zdobyła srebro mistrzostw świata IM na dystansie 70.3. Odwrotnie do wyścigu na połówce ułożyły się jednak mistrzostwa świata IRONMAN na pełnym dystansie. Matthews zeszła z trasy.
– Jestem zniesmaczona, zawstydzona, ale przede wszystkim smutna z powodu mojego występu w wyścigu/DNF. Nie mam ostatecznego wyjaśnienia. Wiem, że to nie była wina serca/mózgu/psychiki. Coś było nie tak ze mną fizycznie […] Myślałam, że mogę spróbować przez to przebrnąć, „zawrócić”, ale nic się nie zmieniło. Kilka minut później złapała mnie kolejna grupa, kolejna świetna okazja do skupienia się, nie mogłem zareagować, ani psychicznie, ani fizycznie – wyjaśniła po starcie.
Kolejna kontuzja, kolejna wygrana
Sezon 2024 Matthews rozpoczęła wyjątkowo pechowo. Podczas zawodów T100 Miami doznała kontuzji łydki. Nie zamierzała się jednak poddawać. Zwłaszcza że na horyzoncie miała kolejna edycję IRONMAN Texas.
Po zaledwie kilku tygodniach rekonwalescencji triathlonistka pojawiła się na starcie. W Texasie ponownie udowodniła, że żadna kontuzja nie jest w stanie jej zatrzymać. Matthews wygrała wyścig.
Dwa miesiące później ponownie wzięła udział w T100. W San Francisco zajęła 2. miejsce. Na podium stanęła również w Londynie, kiedy ulokowała się na 3. pozycji.
Wicemistrzostwo świata i…?
Najważniejszym startem sezonu były dla Matthews mistrzostwa świata IRONMAN w Nicei. Po zaciętej rywalizacji na etapie rowerowym z Laurą Philipp, Matthews musiała uznać przewagę rywalki na biegu.
Do mety dotarła jako druga z czasem 8:53:20. Po zawodach przyznała, że sporą część zawodów walczyła ze skurczami, a sama nie jest do końca zadowolona ze swojego występu.
Mimo tego 2. miejsce w Nicei dało jej szansę na odniesienie sporego sukcesu na koniec sezonu. Mistrzostwa świata w Nicei przyniosły bowiem duże zmiany w klasyfikacji Pro Series. Był to najważniejszy wyścig, bo zwyciężczyni miała otrzymać 6.000 punktów. Wygrała Laura Phillip, która jednak nie będzie liczyła się w klasyfikacji końcowej – zajmuje miejsce poza TOP20.
Walka o zwycięstwo rozegra się więc prawdopodobnie pomiędzy aktualną liderką Jackie Herring oraz Katt Matthews.
Czy Brytyjka zdecyduje się na start w Nowej Zelandii? To nie jest jeszcze wiadome. W najbliższym czasie wystartuje w T100 Ibiza. Jest też na liście T100 Las Vegas, a jest przecież jeszcze finał w Dubaju. Niewątpliwie mogą czekać ją bardzo trudne decyzje, w sezonie, który i tak jest już bardzo wyczerpujący.
