Stare triathlonowe przysłowie mówi, że pływaniem wyścigu wygrać się nie da, ale na pewno można go na pływaniu przegrać. Najlepszym tego przykładem są mistrzostwa świata IRONMAN na Hawajach. W wyścigu zawodowców wyjście poza pierwszą grupą z wody skutecznie odbiera szanse na zwycięstwo w wyścigu. Co prawda na etap kolarskim podciąganie (tj. drafting) jest zabronione, ale jazda w przepisowej odległości pozwala zaoszczędzić sporo energii w przeciwieństwie do pościgu za liderami.
Etap kolarski mistrzostw liczy 112 mil, tj. 180,2 km. Ze strefy zmian zlokalizowanej na wysokości 2 m nad poziomem morza zawodnicy skierują się na północ autostradą nr 19 im. Queen Ka’ahumanu, a następnie w Kawaihae odbiją na autostradę nr 270 im. Akone Pule w stronę Hawi, gdzie znajduje się nawrót. Trasa jest pofałdowana, ale dopiero przed samym nawrotem zaczyna się największe wyzwanie tego etapu, tj. podjazd do Hawi, kończący się na wysokości 226 m.n.p.m. Podjazd ten ma nieco ponad 8 km długości, średnie nachylenie około 2% i maksymalne nachylenie 6%. Suma przewyższeń na etapie kolarskim wynosi 1772 m. Dla porównania trasa kolarska gdyńskiego IRONMAN ma 1742 metry przewyższeń. Na podstawie suchych liczb podjazd ten może się wydawać łatwym, jednak dla wszystkich uczestników jest on sporym wyzwaniem. Łatwy podjazd, który jest wyzwaniem? O co tu chodzi?! Wszystko przez wiatr, który podczas wyścigu rozdaje karty.
ZOBACZ TEŻ: Nowe koło HED najszybszym rozwiązaniem dla triathlonistów na Hawajach?
Warunki atmosferyczne
Na całej długości autostrady nr 19 zawodnicy wystawieni są na działanie bardzo porywistych wiatrów bocznych, dlatego właśnie korzystanie z dysków podczas mistrzostw jest zabronione. Praktycznie od Kawaihae do Hawi jedzie się pod wiatr, którego średnia prędkość może wynosić od 10 do 50 km/h. Dopiero po tym odcinku zaczyna on pomagać zawodnikom… ale tylko do wjazdu na autrostradę nr 19. I znów trzeba ponownie walczyć z porywistym wiatrem bocznym. Do tego dochodzi jeszcze temperatura powietrza, która waha się w przedziale od 30 do 35 stopni Celsjusza. Na odcinku od Kawaihae do Hawi temperatura wynosi jednak już około 38 stopni Celsjusza. Wszystko z powodu otaczających go połaciami terenu pokrytego zaschniętą lawą wulkaniczną.
Zawodnicy na pokonanie etapu kolarskiego mają czas do 18:10. Biorąc pod uwagę start falowy i maksymalny czas pływania, daje to co najmniej 8 godzin na przejechanie 180 km. Oprócz limitu czasu dotarcia do drugiej strefy zmian są dwa punkty kontrolne, na których również obowiązują limity czasowe.
Zgodnie z przepisami na etapie kolarskim każdego zawodnika obowiązuje 12-metrowa strefa z zabronionym podciąganiem (tj. draftingiem). We wcześniejszych latach, szczególnie podczas wyścigu amatorów, był problem ze zbyt dużą ilością uczestników, przez co tworzyły się duże peletony. Rozbicie startu na fale, a od tego roku rozłożenie rywalizacji na dwa dni przyczyniają się do zmniejszenia problemu draftingu.
ZOBACZ TEŻ: Drafting: co jest uczciwe, a co nie?
Rekordziści etapu kolarskiego
Rekordzistą etapu kolarskiego mistrzostw świata IRONMAN jest były Australijczyk Cameron Wurf. W 2018 roku pokonał trasę etapu kolarskiego mistrzostw świata w 4 godziny, 9 minut i 6 sekund. W tym samym roku padł żeński rekord etapu kolarskiego. Jego posiadaczką jest Szwajcarka Daniela Ryf. Jej wynik to 4 godziny, 26 minut i 7 sekund. Rok 2018 był rokiem rekordów dzięki panującym warunkom atmosferycznym. Bardzo słaby wiatr w połączeniu ze stosunkowo niską temperaturą przełożyły się na rekordy tras pływackich, kolarskich i czasów końcowych zarówno wśród mężczyzn, jak i kobiet.
2/3 trasy mamy za sobą. Pozostało jeszcze tylko przebiegnięcie maratonu. Wisienka na torcie. Ale o tym w następnym wpisie.
