W takich chwilach człowiek nie bardzo wie, co ma napisać, żeby napisać wszystko, co chce, nikogo i niczego nie pominąć. Wypadałoby przy tym zachować skromność, ale nie będziemy ukrywać, że jesteśmy dumni z tego, co już udało się stworzyć. Ogromne zaangażowanie wielu osób spowodowało, że dziś rusza pierwszy w Polsce, profesjonalny serwis dla społeczności triathlonowej.
Patrzę na tę stronę z satysfakcją i nadzieją – nadzieją, że idą dobre czasy dla polskiego triathlonu. Nie wierzę w przypadki – występują wyłącznie w gramatyce. To, że ruszamy w momencie triumfu Agnieszki Jerzyk w Mistrzostwach Świata w Pekinie, jest dobrym znakiem.
Z wieloma z was widuję się kilka razy w roku, na zawodach różnej rangi. Zawsze uśmiechnięci i naładowani pozytywną energią, zawsze życzliwi i otwarci, mimo że rywalizujemy ze sobą na trasie, przenosimy się wspólnie w inny świat – emocji, wysiłku, rywalizacji i doskonalenia siebie. Mam swoje życiowe motto, które towarzyszy mi niezmiennie od 1995 roku. To wtedy wyczytałem te słowa w jakiejś starej gazecie, którą przeglądałem w archiwach biblioteki w Kołobrzegu:
„Wychowanie ma dwa oblicza: dla ciała gimnastyka, dla duszy muzyka. Godzien pogardy jest ten, kto nie umie pływać i pisać, ale także i ten, kto nie wie, jakie miejsce zająć w chórze. Albowiem muzyka i sport najlepiej przyuczają młodzież do „panowania nad sobą” – sophrozyne, doskonalą jej obywatelskość, poddają dusze i ciało władzy eurytmii i harmonii”.
Kαλὸς κἀγαθός (kalos kagathos) – greckie marzenie o człowieku „idealnym”. Eurypides już ponad 400 lat p.n.e. – podobnie jak Platon – głosił ideał człowieka doskonałego, „który jedną i tą samą ręką pisze Infigenię i wkłada sobie na głowę wieniec olimpijski”.
Życzę wam, aby sport był dla was częścią wszechstronnego i ustawicznego rozwoju. Życzę wam, aby Triatlon był dla was źródłem doskonalenia ciała i ducha, a Akademia pomogła w osiąganiu tych celów.
