8 Kazimierzy i 325 innych biegaczy

Już za niecały miesiąc 9-tego marca odbędzie się kolejna edycja Biegu Kazików w Radomiu. Byłem tam w 2011r. i pomyśłałem, że być może moje wspominki z tego wydarzenia zainspirują kogoś do udziału w tym biegu.

                                  ***********************

’Piękna pogoda pierwszych dni marca oraz nowa dwupasmówka do Radomia sprowokowały mnie do zapisania się na IV Bieg Kazików. Start traktowałem treningowo – pierwszy po dwumiesięcznym dreptaniu na bieżni.

Historia „Biegu Kazików’ jest krótka ale bogata w smaczki i podteksty.

Zaczęło się w 2008 – wtedy bieg na „dyszkę’ był częścią obchodów „Dni Kazimierzowskich’. Chodziło o uczczenie patrona miasta Św. Kazimierza Królewicza, syna Kazimierza Jagiellończyka – poruszamy się generalnie w czasach między wiktorią grunwaldzką a potopem szwedzkim. W pewnym momencie swego regnum król ojciec wyjechał na dwa lata w delegacje na Litwę i rządy w Koronie powierzył naszemu bohaterowi. Ten administrował ojcowizną z radomskiego zamku i dlatego radomianie uważają, że przez ten czas byli stolicą Polski. Nieformalnie bo nieformalnie, ale zawsze. Co prawda patron (miasta i biegu) zmarł rok później na suchoty galopujące (dawna nazwa gruźlicy), co może nie najlepiej świadczy o miejscowym klimacie, ale związek z biegami widać jak na dłoni.

Pierwsze obchody w 2008 były huczne i dostojne – prezydent miasta, biskupi, scenki historyczne, występy zespołów ludowych i kapeli podwórkowej, oraz imprezy biletowane. W 2010 roku było już skromniej – konkursy plastyczne, spotkania z ciekawymi ludźmi o imieniu Kazimierz i na osłodę Hanna Banaszak. W 2011 zostały jako główna atrakcja zostały biegi. Oprócz głównego na 10k były biegi młodzieżowe na krótszych dystansach i bieg charytatywny na 3 km, z którego dochód został przeznaczony na pomoc młodemu radomskiemu siatkarzowi Kubie Pastuszce.

Bieg główny ku czci Patrona zgromadził na starcie 8 Kazimierzy plus 325 innych biegaczy, którzy nie mogli się poszczycić tak znamienitym patronem. W tym gronie wielu uczestników/uczestniczek i triumfatorów/triumfatorek Mistrzostw Polski. Wygrał Radosław (Kłeczek – 30:10), drugi był Artur (Kern – 30:17), a trzeci Sergiej (Fiskowicz – 30:19). Ponieważ bieg rozgrywany był na deptaku (cztery pętle po pięknej kostce granitowej) widziałem ich wszystkich kilkakrotnie gdy mnie dublowali.

Pierwszy Kazimierz zameldował się na mecie jako 35 z czasem 37:19. Był to Kazimierz Komola z Puław. Ponieważ sezon dopiero startuje niewielu było biegaczy niedzielnych i niewiele kobiet. Jedynie 47 pań zaszczyciło nas uczestnictwem – i żadnej Kazimiery. Wygrała Aleksandra (Jakubczak – 34:39), druga była Iwona (Lewandowska – 35:02), a trzecia Lilia (Fiskowicz – 35:05).

Do plusów biegu należy zaliczyć:

• krótki dystans – powszechnie wiadomo, że na 10 km człowiek mniej się męczy niż w czasie maratonu

• trasa biegu – po centralnym deptaku stolicy Polski (nieformalnej bo nieformalnej ale zawsze)

• oprawa spikerska

• różnorodność strojów – niektórzy biegacze jeszcze w zimowych czapach, ocieplaczach i kufajach z oddychającego materiału – inni w krótkich spodenkach i koszulkach startowych bez rękawków.

Do plusów ze znakiem ujemnym:

• bałagan przy wydawaniu numerów startowych

• krótka ale intensywna śnieżyca po 25 minutach biegu

• psie kupy na trasie

• ZABRAKŁO MEDALI NA MECIE!!

A na zakończenie IV Bieg Kazików w liczbach:

0 – Kazimier na starcie

2 – tyle lat Radom był nieformalna stolicą Polski

4 – edycja biegu i pętle biegu 10- dystans do przebiegnięcia w km

14 – procent pań wśród uczestników

30 – czas zwycięzcy na mecie

53 – mój czas

99 – tylu biegaczy więcej niż w ubiegłym roku

333 – tylu biegaczy ukończyło bieg

1458 – urodziny Kazimierza, patrona Radomia.

Impreza się rozwija i powinna zagościć na stałe w kalendarzu wczesno-wiosennym. Widać było zaangażowanie władz, sporo młodzieży i przychylność mieszkańców.

Niech żyje Radom – nieformalna stolica polskich biegów wiosennych!’