Czasem napiszę tu coś o sobie. Dziś nadeijszła wiekopomna chwila. Będzie o moim pływaniu.
Zaczynałem od prawie 0, bo potrafiłem przepłynąć może 50m kraulem – był rok 2009, zima. Większy dystans próbowałem tylko żabką(stylem klasycznym nie można było tego nazwać, a nawet nie zaslugiwało to 'coś’ na miano stylu). Nie było to więcej niż 20 krótkich basenów.Generalnie swój rozwój jako 'pływak’ zakończyłem na zajęciach wf-u w podstawówce. Potem tylko czasem się pluskałem. No i się narodził w głowie taki mały robaczek. Na początku nieśmiało wiercił się w głowie, jakby spał, ale przyszedł dzień poczęcia i zaczął się wykluwać. Wykluł się dosyć szybko, bo w przeciągu miesiąca. Ten robaczek to pomysł na ukończenie triathlonu. Dalej nie będę poruszał kwestii jak się odbywała droga do tri, na to przyjdzie jeszcze czas.Dziś ma być o pływaniu.
Pewnie dla większości z was problemem na początku przygody triathlonowej było pływanie. Miałem ten sam problem jak już zdążyliście przeczytać. Determinacją i uporem zacząlem dochodzić do coraz to większej ilości przepłyniętych basenów – bez zatrzymania. Po miesiącu czy dwóch ( już nie pamiętam) doszedłem do 1000m i wystartowałem w zawodach na 1500m :-). Podobno żeby się nauczyć pływać, trzeba rzucić się na głęboką wodę. No i się rzuciłem, wyszło 33 minuty czymś kraulopodobnym. Wyglądałem jak dziecko, które płacze i ze złości wali rękoma w wodę, czy jakoś tak :-). Potem dalej nieudolnie doskonaliłem swoje pływanie. Raz byłem na warsztatach w Oświęcimiu u super trenera Piotra Woźnickiego. Przez 3 dni pokonałem parę barier i dowiedziałem się co i jak. Niestety wprowadzenie tego w życie samemu jest niemożliwe ! Pokażcie mi pływaka, który pływa sam ? Pierwszy rok triathlonu skończył się na połówce i całym dystansie. Dałem radę bez strachu przeplynąć, ale czas nie powalał na kolana. Kolejny rok był przełomowy, bo zapisałem się na zajęcia mastersów pod okiem Andrzej Skorykowa. Nie będę tu zbytnio słodził, ale Andrzej to magik. W sezon zrobiłem bardzo duży postęp – gdzieś 7 minut na 1500m i do tego doszła nauka pozostałych stylów pływania. Następny sezon pływałem z Marcinem Grzejdą- kolejny czarodziej :). Takich zadań to ja bym sam nie zrobił. Zawsze byłem dosłownie padnięty jak koń po dniu orki.
Mało pływałem w okresie 2010/2011 więc dużej poprawy nie było. Teraz nadchodzi 2011/2012 i mam ambicje udowodnić słowa Andrzeja Skorykowa, że każdy może zejść do tempa 1:30 na 100m płynąc dystans 1500m. Poza tym chcę złamać 6 minut na 400m. Na razie jestem na poziomie 6:30.14 i 15 listopada w Poznaniu pierwsza próba zbliżenia się do celu w nowym ośrodku term poznańskich.
Co do tych 7 minut to porównywałem swój najgorszy wynik z początków pływania do najlepszego. Teraz głęboko się zastanawiając mogło to nie być 7 minut a jakieś 5, bo te 7 do raczej jak przyrównam swoje wyniki z tegorocznego sezonu. Nie zmienia to faktu, że postęp był ogromny. Główne efekty przyniosła poprawa techniki, więc masa ćwiczeń itd. Poza tym trochę sensowniej robionych kilometrów. Przygotowanie fizyczne było na pewno lepsze ze względu na inne (lepsze) bodźce treningowe no i systematyczność. Takiego treningu jak w grupie się samemu nie wykona nigdy ! ! ! Zawsze jest rywalizacja i motywacja.
Napisz coś więcej o tych 7 minutach. Wynikły z lepszego przygotowania fizycznego, czy z jakich zmian w stylu pływania? > W sezon zrobiłem bardzo duży postęp – gdzieś 7 minut na 1500m
O Mistrzu, wybacz. W sumie to pływamy razem dopiero od tego sezonu mastersów, za dużo o Tobie nie ma. Ale nie smuć się, wspomnę o Tobie jak Ci dołożę na 1500, bo na 400 to nie mam szans. Jak na razie walczakiem to ja jestem, zawsze na wyrzygu, a Ty co tylko smyrać potrafisz w tlenowych zdaniach 🙂
Taki sentymentalny jesteś 🙂 Trochę się wzruszyłem, ale nie do końca, bo gdzie mowa o mnie? Jak będziesz się tak opierniczał jak wczoraj na ostatnich 200m, to Ci nie wróżę niczego dobrego.