28.04.2013 roku, niedziela, godz. ok. 21:30
Przez dłuższy czas mnie tu nie było. Pogłoski o mojej triathlonowej śmierci są jednak zdecydowanie przedwczesne. Oto wracam.
Marzec był dla mnie wyjątkowym miesiącem. Właściwie całe życie stanęło mi na głowie. Dlaczego? Jeszcze to zostawię dla siebie, ale za jakiś czas na pewno podzielę się z Wami wiadomością o tym, co mnie tak zajmowało przez ostatnie tygodnie.
Niestety nie były to wzmożone treningi triathlonowe. Szczerze mówiąc to treningi leżały odłogiem i robiłem je w dość mocną kratkę. Do mojego triathlonowego debiutu zostało już naprawdę niewiele czasu i mam nadzieję, że wykorzystam go jak najlepiej. Na szczęście w powietrzu już naprawdę czuć wiosnę i razem z nią jakoś się tak człowiekowi robi raźniej na sercu. Jest nowa nadzieja, że wszystko będzie dobrze. No pewnie, że będzie. Jakiejś super kondycji to już raczej nie zbuduję, ale wierzę, że wystarczy na to, żeby dotrzeć do mety w przyzwoitym czasie i niezłej formie.
Nie wiem czy już o tym wcześniej pisałem, ale ja do triathlonu trafiłem z biegania. Wielu moich znajomych z Nowotomyskiego Klubu Biegacza „Chyży’ ma już zaliczone pierwsze tegoroczne starty. Część biegła maraton w Dębnie, część półmaraton w Poznaniu, a część półmaraton w Berlinie. Trochę im zazdroszczę, ale ja póki co nie planuję żadnych startów. Pierwszą (i mam nadzieję, że nie ostatnią) imprezą będzie w tym sezonie triathlon w Sierakowie.
Adam – mój kolega od debiutu w Sierakowie – namawia mnie na start w triathlonie w Poznaniu, ale jakoś nie jestem przekonany. Bardziej chodzi mi po głowie Borówno. Tam zawody odbędą się 1 września. Dokładnie trzy miesiące po Sierakowie. Można by było sprawdzić jak będzie z formą. Czy będzie zwyżka, czy może spadek. No bardzo mi to Borówno chodzi po głowie.
Ale póki co Sieraków zbliża się dużymi krokami. Ciekawe, co mnie tam czeka 1 czerwca. Oj, będzie się działo.
Do startu w Sierakowie pozostały 33 dni.
