Do pierwszych zawodów w tym sezonie nie zostałem dopuszczony z powodów religijnych. Kiedy przedstawiłem plany startowe Głównemu Sponsorowi (GS), Kierownikowi Technicznemu Ekipy (KTE) i mojej Żonie w jednej osobie usłyszałem: „Wykluczone!’. „Ależ Kochanie’ – zwróciłem się do GS w trybie służbowym, „Jak to – wykluczone? Co wykluczone?’ „No start w Piasecznie’.Twój siostrzeniec i chrześniak ma komunię w tym terminie’.
Ze zgryzoty i zdumienia zamieniłem się w słup soli jak przysłowiowa żona Lota. To porównanie również ma mocny ładunek religijny, bo pochodzi z Biblii. Wtedy jeszcze nie wiedziałem, że religijne fatum zawiśnie nad całym sezonem. A przynajmniej jego pierwszą połową.
Na nic zapewnienia, że beze mnie zawody zostaną odwołane, że będzie słaba frekwencja i że LaboSport pewnie zbankrutuje.
Pod moją nieobecność inny płocczanin zagrał pierwsze skrzypce. Informacja o tyle interesująca, że zadaje kłam teoriom pseudonaukowców, według których picie w młodości alkoholu w dużych ilościach wywołuje skutki negatywne w banku genów. Otóż z czcigodnym Ojcem Triumfatora raczyliśmy się w młodości winami owocowymi w ilościach więcej niż nadmiernych, a w ostatnich klasach licealnych, przy bardziej uroczystych okazjach mocno popieraliśmy państwowy monopol spirytusowy. I co? I śmo! Okazało się, że dzięki takiej kuracji pula genów została wzmocniona!! Poprawiona została wytrzymałość, wydolność, przemiana na poziomie mitochondrialnym i absorbcja kwasu mlekowego.
Triumfator pewno myśli, że to wynik jego treningów, a to lata wyrzeczeń i starań jego Ojca. Niech tak myśli, my wiemy swoje….
Żeby dramatyczna sytuacja z końca maja się nie powtórzyła, zapowiedziałem rodzinie dużo wcześniej, że 4 czerwca jadę na pielgrzymkę do Lichenia. Przewidywałem protesty: a to urodziny syna wypadają złośliwie w tym dniu; a to jakieś demonstracje wyznaczone tendencyjnie; obowiązkowe gale i pikniki biznesowe. Ale tych zawodów nie mogłem opuścić!
Na Ryjkobooku kolega Papierz, bez należnego szacunku dla starszego kolegi, używając mowy nienawiści wezwał mnie na pojedynek w samo południe na rynku w Ślesinie. Nie jestem naiwny, sprawdziłem i okazało się, że zawody zaczynają się na plaży miejskiej a nie na rynku. Był to pierwszy z kilkunastu chwytów taktycznych, które mi zaaplikował.
Zadzwoniłem do hotelu, żeby potwierdzić rezerwację. Pani sprawdziła nazwisko, ależ oczywiście, zapraszamy. Kiedy spytałem, czy mógłbym przesunąć wyjazd na 16-tą 5-ego czerwca, miła pani była niemile zaskoczona. „Ale Pan przyjeżdża 2 lipca i wyjeżdża 3-ciego….’ . Teraz ja byłem niemile zaskoczony. Okazało się, że był to hotel zarezerwowany na Stężycę, a na Ślesin musiałem szybko szukać czegoś nowego. Tym razem o nieporozumienie obwiniam starczą demencję, a nie Wielebnego.
Pojedynek, na który zostałem wyzwany na Ryjkobooku składał się z dwóch etapów: 4 czerwca wieczorem etap szachowy, 5-tego tri. Już rano, 4-tego dostałem drogą mailową pierwszy ruch: d4. Kolega Papierz wybrał sobie białe. Niech Mu będzie, pomyślałem. Odpowiedziałem 1…Sf6 zachęcając do jakiegoś wariantu Obrony Indyjskiej. On na to po długim namyśle 2.c4, a ja konsekwentnie 2….d6. Na 6 godzin zapadła cisza….. Nie wiedziałem, że jestem prowadzony w pułapkę.
Zdążyłem przyjechać do Ślesina. Po drodze odwiedziłem takie intrygujące miejscowości jak Dziadak i Babiak z hurtownią Lewiatan w XIX-wiecznym Kościele Ewangelickim. Byłem w Półwiosku Lubstowskim. Generalnie objeździłem całą okolicę znaną mi z lat studiów filologicznych. Tu narodziła się kmina ochweśnicka. Rodzaj żargonu zapożyczonego od skulskich malarzy kultu maryjnego. Nie mogłem się uwolnić od motywów religijnych.
Mój Czcigodny Przeciwnik nadal nie dawał znaku życia. Czyżbym rzucił go na kolana ruchem piona? A może pies zjadł mu część podręcznika szachowego poświęconego debiutom zamkniętym? Mam czekać przy szachownicy w hotelu? Przeanalizowałem pozycję 64-ry ruchy do przodu. W większości wariantów wygrywałem. Dwa kończyły się remisem.
Kiedy ja ślęczałem nad szachownica, On nie marnował czasu, a ja nie wiedziałem, że to dalsza część jego makiawelicznego planu.
Żeby mieć podkładkę pod mój wyjazd pojechałem do Lichenia. Pomyślałem – zwiedzę, pyknę parę fotek, zadumam się.
Niestety, nie wpuszczono mnie do środka. Okazało się, że jakaś bardzo ważna osoba z zagranicy, z samego Berlina, wynajęła świątynię na cały dzień i od wczesnego popołudnia leży krzyżem. Oficjalnym powodem była rocznica wyboru na papieża Klemensa V. Ale to było w 1305 roku!! Kto to jeszcze pamięta?
Zaintrygowany zlustrowałem teren. Na parkingu stał samochód Wielebnego. Zaczęło do mnie docierać, że to jego kolejny trik. Kazał mi ślęczeć nad szachownicą, a sam szukał pomocy sił nadprzyrodzonych.
Pojechałem do biura zawodów.
Miasteczko zawodów było pięknie położone nad jeziorem. Na wodzie jachty motorowe i ekologiczne jednostki pływające napędzane wiatrem. Niedługo się to pewnie zmieni. Od niedawna znowu stawiamy na węgiel, jako główne źródło energii.
Kiedy odbierałem pakiet, okazało się, że moja torba, jako jedyna z pięciuset jest porwana.
Zażądałem rozmowy z Głównym Orgiem. Przyjechał po kilku minutach na rowerze z demobilu.
Zaczerpnąłem powietrza, aby paszczą wydać dźwięk oburzeni ale Org mnie wyprzedził. Powidział: „Marek, przepraszam, ale anonimowy dawca zapłacił podwójne wpisowe z prośbą, aby podać Ci uszkodzoną torbę. Zaraz wymieniamy…..’. Poczułem jak wokół mojej szyi zaciskają się pętla intrygi.
Po dotarciu do hotelu sprawdziłem czepek, czy nie jest przebity. Macki Watykanu sięgają zaiste daleko.
Rano w czasie śniadania spotkałem Jarka S. z atrakcyjną kobietą. Przedstawił ją jako swoją żonę. Taktownie zaakceptowałem taką wersję. Przy ekspresie do kawy, w ekspresowym tempie omówiliśmy nasze aktualne kontuzje i dawne wyczyny sportowe. Krótkie spotkanie upłynęło w nastroju, który można scharakteryzować wypowiedzią szefa tajnej policji cara Mikołaja: …’przeszłość [..] jest wspaniała, teraźniejszość więcej niż świetna, a co do przyszłości, to przekracza najśmielsze wyobrażenia’..
Na chwilę zapomniałem o czekającym mnie pojedynku.
Miasteczko Ślesin zostało opanowane przez triathlonistów. Od Rynku, poprzez park i plażę aż do bramy Napoleona. Wszędzie sportowcy, ich rodziny oraz grupy wsparcia. Mieszkańcy poddali się bez większego oporu. Zresztą ich elastyczność i umiejętność przystosowania się jest znana i dziedziczna. W 1812 roku wybudowali bramę triumfalną na cześć króla Saksonii Fryderyka Augusta I, który został władcą Księstwa Warszawskiego. Kiedy to stało się niepoprawne politycznie, po prostu zaczęli nazywać budowlę Bramą Napoleona.. Na dodatek zmienili herb miasta.
Teraz jest to „T’ – od triathlon, posadowione na mostku, pod którym prowadzi etap pływacki. Można? Można!
Na starcie spotkałem mojego Wielebnego Konkurenta, który zaczął używać skrótu „WieKon’. Skąd mu się to wzięło? Coraz więcej Konów w naszym otoczeniu. Wyposażony w błogosławieństwa Najwyższych Instancji a także nowy, wyszczuplający strój wzięty na kredyt w berlińskim KaDeWe, odbierał ostatnie instrukcje od swojej Cheerleaderki.
Do naszej grupy dołączył Jarek S, z tą samą atrakcyjną kobietą, którą konsekwentnie przedstawił jako żonę. Papierz zapytał, czy brali ślub kościelny. Oboje potwierdzili i sprawę uznaliśmy za zamkniętą.
Three Amigos
Kilka minut przed startem doszło do dwuznacznego incydentu. Jarosław S. wyciągną inhalator z nieznanym nam bliżej środkiem medycznym. Jego oficjalna już żona (po ślubie kościelnym) zręcznym ruchem dolała porcję wody. Widać było, że nie robią tego po raz pierwszy razem. Jarek S. zaciągną się, oczy wysadziło mu z orbit, wypiął klatę do przodu z i zdławionym głosem powiedział: ..’teraz jestem gotowy’. Powiało grozą. A może był to tylko zefirek znad Jeziora Mikorzyńskiego?
Pływanie rozciągało się na przestrzeni dwóch jezior. Trzeba było trafić w wąski przesmyk pod mostem znaym z herbu miasta, żeby dotrzeć do mety. Cyzelowany godzinami kraul papieski okazał się jedynie o 1 min szybszy od piaseczyńskiej żabki. Wynik rywalizacji był otwarty.
Po dwóch okrążeniach roweru Jarek S. szedł na pudło. Niestety, gumy nie wytrzymały narzuconego im tempa. Szkoda.
Trasa była nieco kręta i wietrzna, ale te drobne dolegliwości kompensowały wspaniałe widoki wschodzącej kukurydzy i widoczne z daleka smukłe kominy Elektrowni Konin. Wielebny na rowerze powiększał swoją przewagę.
Bieg był prowadzony w ciepłej atmosferze i po zróżnicowanej nawierzchni. Oprócz śniegu i tartanu było wszystko: asfalt, kostka, trawa, glina, a na zakończenie wykładzina dywanowa. Na pierwszym okrążeniu podawano kostki lodu, na drugim była woda w temperaturze powietrza, a na trzecim i czwartym można było pobudzić się wrzątkiem. Ja goniłem Papierza, a Papierz uciekał jak diabeł przed święconą wodą.
W tle naszej walki swoje zmagania toczyli zawodnicy Pro- i Aspirujący. Znowu wygrał płocczanin Kalaszczyński. On myśli, że to z powodu talentu i ciężkiego treningu. Wy już wiecie dlaczego.
Na metę przybyłem minutę po Wielebnym, ale nie czuję się przegrany. O drużynach Vince Lombardi (o którym już kiedyś pisałem) mówiono: „one nigdy nie przegrywają – czasami brakuje im czasu’. Mnie zabrakło trochę dystansu.
Wielebny poprawił swój rekord życiowy o 7 minut, żeby wygrać ze mną o 1 minutę. Ja tez się nie opalałem na trasie – życiówkę poprawiłem o 3 minuty.
Dzięki temu pojedynkowi zawody są warte zapamiętania i nie zagubią się wśród 30 innych ukończonych triathlonów.
Gratulacje dla Zwycięzcy!!
Na koniec szczypta soli pod adresem moich przyjaciół z LaboSport i władz AT. W miasteczku zawodów było mnóstwo miejsca i wiele namiotów. Byli sponsorzy, handlarze, Indianie plemienia Czirokez i producenci waty cukrowej. Zabrakło namiotu Akademii Triathlonu. To przecież nie jest wielki problem rozbić namiot i zostawić jednego woluntariusza, żeby przypilnował plecaków. Członkowie AT mieliby punkt zborny, gdzie można odświeżyć znajomości lub zawrzeć nowe. A tak, sam widziałem kilku kolegów w strojach klubowych przemykających się chyłkiem wśród drzew. I innych lepiej zorganizowanych grup.
Marek i Jarek, dworujecie sobie ze mnie! Ale ja Wam jeszcze pokaże, tylko nie wiem jeszcze co i przede wszystkim kiedy! Co do Artura, to może wszystkich zaskoczyć!
@ Andrzej. Dzięki za ofertę. Może kiedyś się wybiorę na brytyjską wersję klocków 🙂
@Tomasz- pytam bo chcialem zaoferowac pomoc techniczna w razie czego, sam startuje i niedaleko mieszkam, w Windsorze tez jest Legoland i impreza dokladnie w tym samym terminie :). Chcialem odpisac wczesniej ale doczytalem o klockach i nie moge przestac sie smiac :D.
@Marku, pomimo wieku i różnych związanych z tym przypadłości staram się nie zostawiać klocków na trasie zawodów. Zresztą regulamin Challenge jest w tej kwestii jednoznaczny i dotyczy także załatwiania na trasie lżejszych potrzeb . Radzę Ci zapoznaj się z nim przed wyjazdem do Poznania. Wiem że moja uwaga o popiaseczyńskiej sraczce sugeruje troskę którą wyraziłeś ale może to oznaczać tyle że mój 'pace’ będzie wyznaczany przez kolejne toi-tojki. @Jarku pewne postaci nie mają z definicji konkurentów i wszelkie zakusy w tym kierunku palą na panewce. Poza tym mi zależy na przychylności sąsiada ponieważ wino mocarz serwowane w lokalnym sklepie na suwalszczyźnie zdaje się mieć coraz większy wpływ na efekt plateau w moim sportowym rozwoju. Coś muszę zmienić w swojej diecie a Marek jeszcze w ubiegłym roku obiecał że przywiezie odpowiednią ilość do Poznania na tegoroczny 'challenge’.
Tomasz, mam wrażenie, że gdybyś podniósł poziom aktywności pisarskiej to Nadbloger miałby konkurenta 😉
@Tomek, będziesz wyjeżdżał z tego Legolandu to posprzątaj klocki po sobie 🙂
@Andrzej. Te zawody rozgrywane są w oryginalnym Legolandzie w mieście duńskim. Jak rozumiem idea polega na tym że dzieci bawią się w parku rozrywki a rodzice biegają z wywieszonymi jęzorami dookoła tegoż parku dając dzieciom złudne poczucie bezpieczeństwa z jednej strony oraz podstawę do filozoficznych i psychologicznych rozważań na temat sensu ludzkiego bytu polegającego na umęczeniu się i to na trzy sposoby, To może wyrobić w nich psychiczną odporność która zapobiegnie depresjom o których była mowa w komentarzach przedpiszców.
Marek, dobra myśl z Arkiem, on zawsze taki skromny, pewnie by się nie odważył 😉 ale jak ma wyrzut adrenaliny to jest tak szybki, że mógłby służyć za nową broń Bonda :-)))
@Pietrucha, tarzaj się w blasku słońca jak długo możesz! Pokazałeś serce walczaka. Raz jeszcze, gratulacje!
@Marku, ach Marku, i co ja moge wiecej powiedziec….. @drodzy Komentatorzy, jestem do glebi wzruszony iloscia maksym, mysli i roznych sentencji na moj temat. Oczywiscie, nie potwierdzam ani nie zaprzeczam i ciesze sie bardzo, ze jest w nich mnostwo plusow dodatnich i ujemnych. tak trzymac. Ze swojej strony dodam, ze 'Schachnovelle’ jest juz oddana do druku i lada dzien powinna ujrzec swiatlo dzienne.
@MKB – dziękuję za komentarz, jak skończysz 55 lat zapraszamy do naszego grona 🙂 @Kuba – widzimy się w Poznaniu @Jarek, a może zrobimy numer Arkowi i wyślemy jego zdjęcie z Niemiec do producenta Bonda? Szukają nowego…
@Tomasz – czy 'Triathlon w Legolandzie’ to Windsor Triathlon?
Czasami jak się tak Was czyta, to chciałoby się tak jak Wy…czasami i przez chwilę;) A tak poważniej, to oczywiście i szacunek i gratulacje:)
Nie byłem i juz żałuję, ale po przeczytaniu to tak jakbym tam był. Super relacja mam nadzieje do zobaczenia z większością z Was w Poznaniu
Arek , Ty nie kituj 😉 Twoje zdjęcie po wyjściu z wody, jak zdobywałeś Niemcy nadal powoduje u mnie nawroty depresji 🙂
Arek Ty się mną nie przejmuj. Po pierwsze nic nie biorę. Po drugie po Piasecznie mam nieustanną sraczkę spowodowaną wypiciem połowy akwenu ( o co nie trudno z uwagi na jego rozmiar). Po trzecie mój start A jest za 4 dni. Stwierdziłem że triathlon w Legolandzie to wszystko na co mnie stać parafrazując Pazurę ( który ocenił Gruchę najwyżej na kaczkę po reinkarnacji) z naszego ulubionego filmu 'Chłopaks dont kraj’.
Panowie, chciałem zauważyć, że Wielebny może teraz zacząć ostrzyć sobie zęby na rówieśników. Profesorre może być następny! W Piasecznie Piotrek przegrał i na rowerze i na biegu po 5 min do Artura, a Ślesinie tylko 1:30 na rowerze i 1 min na biegu. WielKon from Berlin is coming!!
Tomek, znowu muszę Ci przyznać rację! Wspomniana fotka – super! a Jarek wyrzeźbiony jak z pod dłuta Fidiasza. Oj zrobił chłop kawał roboty….! Dobrze, że chociaż Piotruś się maskuje i nie chce straszyć…. Ciężko będzie w tym sezonie! Zapomniałem, przecież Ty też startujesz w Poznaniu! Dużo nas tam będzie… 🙂
Tomuś, ja już dawno podejrzewałem Piotrusia o kombinowanie w stylu nrd-owskim. Jakaś elektrostymulacja, hormony wzrostu, sterydy….! Marek jest usprawiedliwiony, naturalny koks w postaci Kopytka Łosia to zupełnie inna sprawa i z tego co wiem jeszcze (podkreślam – jeszcze!) nie jest na liście środków dopingujących. Panowie, za życiówki kłaniam się nisko! Szacuneczek. Marku, do zobaczenia w Poznaniu. Chyba przyjdzie się nam potykać w 1/2…
@Jarek. Miło się robi na myśl że społeczność triathlonowa nie daje się wcisnąć w ramy jednego sortu i afirmuje różnorodność. To zdjęcie Waszej trójki wyrażające jej nieudawaną akceptację i afirmację. Z jednej strony Wielebny z drugiej Bigamista a po środku wciąż stawiający czynny odpór zakusom pozyskania go przez ortodoksyjne ugrupowania AA. Tak chciałbym znaleźć się na tym zdjęciu że zgloszę się po poradę do Jarosława K. który zasłynął w internecie z udanych choć nie oddających rzeczywistości selfie w towarzystwie słynnych osób i okoliczności 🙂
@Marek, wziąłem jeszcze antydepresanty i nie całkiem kojarzę, która żona to była, masz jakieś zdjęcie? @Tomasz, mogę zaświadczyć, że koledzy nie skorzystali z inhalacji, których im chciałem użyczyć
jak zwykle tekst pierwsza klasa!!! brawo Panowie, piękna walka!!!
Zapewne zostanę posądzony o odbieranie miejsca doktorowi MS ale przytoczone w relacji fakty nie mogą ani chwili czekać na pogłębioną analizę. Po pierwsze 'człowiek’ który jeszcze niedawno zmagał się z kontuzją wali życiówki w kazdym kolejnym starcie na poziomie który niedługo pozostawi rewelacyjnego Podsiadłowskiego w kurzu historii. Nasuwają się różne tłumaczenia przyczyn tego geniuszu. Berlin- wschodnie Niemcy- osiągi ekip NRD to oczywiście jedno. Świat jednak poszedł do przodu i bardziej bym się skłaniał ku innemu wytłumaczeniu- Wielebny- Robocop- Ironman. Co do drugiego z bohaterów który rownież zatłukł pi-ara sprawa wydaje się bardziej oczywista. Ostatni rok na Suwalszczyźnie był wyraźnie korzystny dla podstawowego surowca do wyrobu Kopytka Łosia. Gratulacje i czapki z głów Marku i Piotrze. Inni Polacy tylko wstali z kolan. Wy wzlecieliście!
Boguś, ja się wybieram do Lidzbarka a potem do Poznania. Rewanż oczywiscie będzie, ale jeszcze nie ustaliliśmy miejsca ani czasu 🙂
Marek, kiedy następne zawody, bo nie mogę się doczekać następnego felietonu? Chyba będzie jakiś rewanż? 🙂
przepraszam, musze doprecyzowac- felietony blogerow AT 🙂
@Andrzej, a ja myślałem, że ich bezlitośnie złomotałem 🙂
Jareczku, mam nadzieję, że Żona zaakceptuje… Czy zmieniać?
Musze powiedziec ze co jak co ale takiego PR’u jak felietony na AT to niejedne zawody na swiecie moga Slesinowi i Piasecznu pozazdroscic :). Jak zwykle super sie czyta 🙂
Marek , muszę sobie to wydrukować, bo po tym wdechu jeszcze jestem w amoku i niewiele pamiętam :-)))
Lechu, błogosławieni, którzy doczytają do końca….
Wow. Fantastyczna rywalizacja z trasy i przeciwnościami losu. Kończąc czytać miałem zadyszkę.