Kobiety są stworzone do triathlonu. Są świetnie zorganizowane, niesamowicie uparte, waleczne i bardzo pracowite. Dlaczego tak wiele z nich myśli, że triathlon to sport zarezerwowany wyłącznie dla mężczyzn i to tych z „żelaza”?
Chyba każda kobieta chce dobrze wyglądać. Wiele z nich wyciska siódme poty na siłowni, zumbie czy fitnessie, aby mieć zgrabną sylwetkę i cieszyć się dobrym zdrowiem. Mało jednak która myśli o uprawianiu tak wszechstronnej dyscypliny, jaką jest triathlon, mimo że doskonale wpływa on na kondycję i ciało. Czego boją się kobiety?
Wielu rzeczy. Każdy sport wymaga ćwiczeń i odpowiedniego przygotowania. Triathlon już na pierwszy rzut oka wydaje się bardzo skomplikowany. Dwie strefy zmian, drafting, pływanie w jeziorze, rowery triathlonowe, rowery czasowe, różne dystanse, różne zasady – ciężko na początku w tym wszystkim się połapać osobie, która wcześniej nie miała z triathlonem styczności.
W dodatku cała ta otoczka „ludzi z żelaza” szczegółowo opisujących swoje triathlonowe przygody. Chyba każdy, kto ma wśród znajomych jakiegoś triathlonistę, słyszał o pralce w wodzie, jeździe na rowerze z jakimiś kosmicznymi prędkościami, bieganiu do utraty sił. Triathlon wydaje się sportem bardzo trudnym, wymagającym wręcz niewiarygodnej kondycji, zdrowia i samodyscypliny. Z pewnością nie dla większości kobiet, które raczej nie lubią ryzyka i unikają tak skomplikowanych wyzwań.
Kobiety się boją…
Kobiety boją się wody. A szkoda, bo większość ma naturalne predyspozycje do bardzo dobrego pływania. Kobiety raczej nie mają problemu z tonącymi nogami, są naprawdę znakomitymi pływaczkami. To widać na zawodach. Często się zdarza, że to kobieta jako pierwsza wychodzi z wody, pokonując ten etap triathlonu najszybciej z wszystkich startujących. Kobiety boją się jednak „pralki w wodzie”, podtopienia. Nie rozpychają się tak w wodzie, pływają „delikatniej”, a przez to, że są raczej drobniejsze zajmują też mniejszą pływacką przestrzeń. Mężczyźni pływają z większą siłą, bardziej agresywnie, mocniej też uderzają rękoma. Pewnie każdemu wielokrotnie zdarzało się mocno dostać z łokcia czy oberwać w brzuch właśnie od pływaka. Rzadko od kobiety, a jak już, to uderzenia były znacznie mniej bolesne. Choć oczywiście zdarzają się wyjątki!
I kak tu jeździć w pedałach z SPD? Co to w ogóle te całe SPD? Jazda na szosie może przerażać. Oswajanie się z rowerem szosowym trochę trwa. Wiele osób przez pierwsze kilka jazd nie było w stanie złapać za dolny chwyt. Nie mówiąc już o jeździe na lemondce. To dopiero jakiś kosmos!
Prawda jest jednak taka, że wszystkiego można się nauczyć, jazdy na szosie również. Trzeba tylko jeździć i jeździć.
A bieganie po rowerze? Obrosło jakimś mitem. Wydaje się czymś arcytrudnym. Wiele kobiet jest jednak świetnymi biegaczkami. Na pewno nie brakuje kobietom zadziorności i pazura. Kobieca determinacja i upór są przecież nawet tematem wielu przysłów i żartów. A cechy te w sporcie są na wagę złota.
ZOBACZ TEŻ: Paweł Miziarski (Stoneman): „Triathlon dla całej rodziny”
Weź się lepiej za sprzątanie zamiast za „trajlowanie”
Nie oszukujmy się – mimo teoretycznego równouprawnienia, na głowie kobiety jest większość obowiązków związanych z domem i wychowywaniem dzieci. Kobietom brakuje czasu na samorealizację. Jeżeli już znajdą godzinkę dla siebie – to wolą poświęcić ją na wyjście do kina, zabawę z dziećmi, wizytę u kosmetyczki czy na siłowni. Triathlon – kosztowny pod względem czasowym i finansowym – to zupełnie inna bajka.
Dziewczyny, odwagi!
Kobiety są niezłomne i zdolne do niewiarygodnych rzeczy. W triathlonie świetnie się odnajdują, potrzebują tylko zachęty, żeby stawić czoła swoim lękom i obawom. Zachęcajmy kobiety do triathlonu, bo to nie tylko rywalizacja i przemierzanie morderczych kilometrów – to także świetna zabawa i sposób na mierzenie się z własnymi słabościami. Triathlon uczy sumienności i wytrwałości w dążeniu do celu. Dzięki niemu można stać się naprawdę silną kobietą!
