Wywiad z Mateuszem Kaźmierczakiem

Kazika poznałem na planie zdjęciowym serialu 'Na dobre i na złe’. Serial był raczej zły, ale spotkanie wyszło na dobre. Przez dwa dni nasłuchałem się o triathlonie, o wysiłku o regneracji, o planach na przyszłość i wielu innych rzeczach, których zliczyć nie sposób.W krótkim wywiadzie opowiedział jak wywalczył trzecie miejsce na MP w Górznie, choć nie opowiedział (nie zapytałem Go o to) jak to jest minąć metę jako pierwszy w sprincie w Suszu.

Od lewej: Rafał Pierścieniak (Pierścień), jakiś leszcz (Tim Don), Kaziu.

KB: Kaziu, to pytanie musi paść. Małysz opowiadał o swoim pierwszym skoku w którym wylądował bez butów, a Ty jak zacząłeś trenować triathlon?

MK: Moja przygoda z Triathlonem zaczęła się w 2004, kiedy mój nauczyciel wf zaproponował mi wystartowanie w aquathlonie, wiedząc że już zakończyłem swoją karierę pływacką. Było to niezwykle ekscytujące uczucie, gdyż było to dla mnie nowe doświadczenie – ścigałem się na jeziorze, a nie tak jak dotychczas na basenie. Udało mi się wygrać. Pamiętam te zawody. Wygrałem wtedy krzesło, które używam do dziś.

KB: No dobrze, a jak wyglądały Twoje pierwsze zawody triathlonowe?

MK: Mój pierwszy triathlon odbywał się w Wąsoszach, również w 2004. Była to kategoria młodzika i dystans:  400-8-2. Pamiętam, że padało i wiele dzieci wtedy nie wystartowało. Ja byłem tak zdeterminowany, że udało mi się przekonać mojego najwierniejszego kibica (mojego ojca) i wystartowałem. Wyszedłem z wody z duża przewagą nad innymi, ale było tak zimno, że na rower zacząłem ubierać kurtkę i skarpetki, a to nie poszło mi zbyt szybko. Rower ukończyłem na 9 pozycji. Na dwustumetrowym biegu, przed metą słyszałem doping taty i dzięki temu ukończyłem zawody na 5 pozycji.

KB: Ojciec jako najwierniejszy fan, skąd ja to znam? A kto jeszcze inspiruje Cię do dalszych treningów?

MK: A to jest dobre pytanie. Wielu ludzi mnie inspiruje do dalszych treningów. Byłem w tym roku na MŚ w Pekinie i po raz pierwszy widziałem jak startują niepełnosprawni. Zdałem sobie wtedy sprawę z tego, jaki oni ciężko muszą pracować, po to by być w tym sporcie. Zdecydowanie mogę przyznać, że ich praca jest znacznie cięższa niż moja. To oni inspirują mnie do tego by dorównać im w tej ciężkiej pracy. Inspiruje mnie również mój triathlonowy idol Javier Gomez, Lance Armstrong, który pokonał słabości swojego ciała i wygrał z najgroźniejszym swoim przeciwnikiem- chorobą nowotworową.

KB: A jakie są Twoje cele na 2012?

MK: Jak najlepsze miejsca na MŚ,ME. No i oczywiście medal na mistrzostwach Polski Seniorów i U23.

KB: Jaka jest Twoja najmocniejsza dyscyplina?

MK: Wydaję mi się ze kolarstwo jest moją najmocniejszą dyscypliną, odnosząc ją do poziomu europejskiego i światowego.

KB: Naprawdę? Cały czas myślałem, że bieg. No i pływanie … w końcu wywodzisz się z pływania. Pamiętam, że w Kazachstanie wyszedłeś z wody za grupą i później ją dogoniłeś, ale nie przypuszczałem, że powiesz – rower!

MK: Kiedy skończyłem trenować pływanie, to miałem długą przerwę od basenu. A potem jak zacząłem na nowo, to nie było tak łatwo nadrobić tego co straciłem. Nie pływałem tyle co wcześniej i tak wyszło. Dużo także pracujemy nad biegiem i to posuwam się do przodu.

KB: Jakie są trzy najważniejsze dla Ciebie cechy, które posiadasz i które pomagają Ci w sporcie?

MK: Nie poddaję się podczas walki, jestem uparty i pracowity.

KB: Twoje ulubione przekleństwo?

MK: Słowa te wymagają cenzury.

KB: Wiem! Wypipuję je. Ale wiem, że przeklinasz – mój ojciec słyszał Cię w Suszu 🙂

MK: Jaj*bie 

Pierwszy na mecie w Suszu

KB: Pewnie najczęściej tak mówisz na bombie (inaczej bardzo duży leń), a co robisz, żeby ją przezwyciężyć?

MK: Myślę sobie, że innym zawodnikom jest ciężej niż mi. No i oczywiście myślę o tym, ile mi to da korzyści, jeśli z nią wygram.

KB: Skoro już jesteśmy przy trudnościach, to opisz Swój największy zgon na zawodach.

MK: Wydaje mi się że w tym roku na MP w Górznie, kiedy walczyłem z Filipem Przymusińskim i Przemysławem Szymanowskim o Brązowy medal w kategorii Senior. Już mnie zaczęło odcinać, nogi zaczęły mi się uginać i myślałem, że zaraz upadnę. A jednak sobie pomyślałem że jestem tak blisko medalu w seniorach, że szkoda byłoby stracić taką szansę… i jakieś 300m przed meta zacząłem finiszować sprintem. Po chwili zaczęło mi się robić ciemno przed oczami, ale dzięki dopingowi kibiców udało mi się przekroczyć linię mety.

KB: Jaką masz dietę, patrzysz na to co jesz?

MK:Jem to na co mam ochotę, ale oczywiście w rozsądnych ilościach. W okresie przedstartowym, jeżeli jest taka potrzeba – zrzucam zbędne kilogramy.

KB: Planujesz kiedyś pościgać się na dłuższych dystansach (bez draftingu)?
MK: Myślałem o tym, ale dopiero po starcie na IO w Rio. Fajnie byłoby zejść poniżej 9 godzin na pełnym dystansie jako pierwszy od dłuuuugiego czasu Polak.

KB: Niestety … ja będę pierwszy. Poza tym umiem układać kostkę Rubika!

MK: Ha! A właśnie, że ja też umiem. Tyle, że zajmuje mi to trochę czasu.

KB: Dzięki za rozmowę i powodzenia w nadchodzącym sezonie! 

Kolejne zwycięstwo. Nudne, nie?