„Jedyny triathlonista, którego obawiają się Norwegowie” – tym tytułem dziennikarze portalu 220Triathlon określają Magnusa Ditleva. A co on sam sądzi o rywalizacji z Norwegami? Czy podąża ich ścieżką sukcesu?
ZOBACZ TEŻ: “Norweska metoda”. Jak wyglądają słynne testy mistrzów świata?
Magnus Ditlev to z pewnością jedno z największych oczekiwań triathlonu długodystansowego. 25-latek profesjonalną karierę rozpoczął dopiero w 2019 roku. Na swoim koncie ma już kilka fenomenalnych występów.
Intensywny sezon
W 2022 roku wszystkie cztery wyścigi na pełnym dystansie pokonał poniżej 8 godzin. Bez wątpienia jednym z jego największych sukcesów było zwycięstwo w Challenge Roth. Zawody ukończył w czasie 7:35:48, będąc tylko o 9 sekund od ustanowienia nowego rekordu trasy.
Sezon zakończył swoim pierwszym w karierze zwycięstwem na imprezie IRONMAN podczas startu w Cozumel. Świetne wyniki w 2022 pozywają Ditlevovi lepiej przygotować się do startów w 2023 roku. Jak przyznaje, zdobycie kwalfikacji w 2022 ściągnęło z niego presję.
– Miałem długi sezon. Nie chcę ścigać się tak często w przyszłym roku. Wczesna kwalifikacja uwalnia dużą presję i ułatwia planowanie. Wezmę udział w czterech/ pięciu wydarzeń PTO, a także we mistrzostwach świata IRONMAN i IRONMAN 70.3.
Nauka i technologia
Ditlev zapytany o to, czy uważa, że jest na drodze do osiągnięcia takiego samego sukcesu jak Gustav Iden czy Kristian Blummenfelt, podkreśla przede wszystkim fakt, że zarówno on, jak i Norwegowie, tak samo przywiązują uwagę do nauki i technologii w sporcie.
– To inspirujące widzieć, co robią [Gustav Iden i Kristian Blummenfelt], a sposób, w jaki pracuję, jest bardzo podobny do sposobu, w jaki to robią – myślę, że mój trener i ja jesteśmy tak samo naukowi. Ale Norwegowie mają więcej zasobów.
Przed mistrzostwami świata IRONMAN na Hawajach Ditlev poświęcił wyjątkowo dużo czasu na optymalizację swojego sprzętu oraz wypracowaniu najbardziej efektywnych rozwiązań aerodynamicznych.
– Jestem człowiekiem, który najwięcej czasu pośród czołówki spędza na optymizacji własnego sprzętu. Pracuję z gościem, który jest inżynierem i zrobił zapewne najwięcej testów aero na świecie. Na welodromie byłem w tym roku 10 razy. Dwa razy w tunelach aero na Silverstone – powiedział w podcaście How They Train.
W podejściu Duńczyka widać również, że podobnie jak Norwegowie rozumie istotę współpracy. Jak podkreśla, zależy mu na tym, aby być jak najlepszym duńskim triathlonistą jednak, jak zaznacza, jest to możliwe dzięki partnerom z zespołu.
– Wszyscy chcemy być najlepsi, ale to nie jest walka. Wzajemnie podnosimy swoje występy. Mamy też wielu młodszych sportowców, którzy się pojawiają, a przyszłość wygląda ekscytująco.
ZOBACZ TEŻ: Technologia, psychika i głód zwycięstwa. Przepis na sukces Magnusa Ditleva
Sub-4 na etapie kolarskim?
Nie tylko Norwegowie chcą przekraczać kolejne granice. Ditlev wszystkie 112-kilometrowe odcinki rowerowe pokonywał blisko granicy równych 4 godzin. W Roth etap rowerowy zajął mu 4:01. Jak tweirdzi: czas poniżej 4 godzin jest jak najbardziej osiągalny i prawdopodobny.
– W Cozumel pierwsze z trzech okrążeń przejechałem ze średnią 46,6 km/h. To było trochę powyżej docelowego tempa Ironmana, ale pokazuje, że poniżej 4 jest osiągalne. Prawdopodobne mogłem kręcić mocniej, ale nie chciałem się przegrzać.
Jak mówi, wynik ten, ze sporą szansą mógłby osiągnąć w Konie. Plany pokrzyżowała mu jednak kara i… pilnujący go Norwegowie.
– Ścigałem się w Konie tylko raz i zanim dostałem karę, trzymałem się blisko lidera Sama Laidlowa [który pokonał etap kolarski w 4:04]. Lubię sobie powtarzać, że byłbym w stanie podążać za nim do T2. Oczywiście nie obyło się bez taktyki. Norwegowie troszczyli się tylko o mnie w tym wyścigu i było oczywiste, że za każdym razem, gdy próbowałem przyspieszyć, nie chcieli mnie puścić. Sub-4 zależy od wielu rzeczy, ale nadal uważam, że możliwe jest jechać szybciej.
ZOBACZ TEŻ: Sam Laidlow: „W tym roku wykorzystam moje szalone pomysły”
