życie po prostu lubi płatać figle. Nigdy, ale to prze nigdy, nie przypuszczałem, ze wydarzenia przybiorą taki obrót sprawy. Nie wiem, czy mam sie tym cieszyć czy martwic? Jeszcze wczoraj rozczytywałem sie w relacji Majorkowej naszego Watriata, a dzisiaj juz dopadl mnie nowy list. Krótki, zwięzły i bardzo dosadny! Przeczytałem go juz z 10 razy i nie wiem czy to jakaś nowa baśń Braci Grimm czy reality.
Pomyślec tak – i nie chciec? o hańbo! o wstydzie!
Pomyslec tak – i nie móc? w szmaty podre lono! Nie móc? to pieklo!…..
Nic – nic – nic – aż w Majorki powietrza błękicie skąpałem się… i ożyłem, I czuje życie!…….
Umarł WaTRIat – narodził się Triatlończyk
RomanTRIk, podoba mi się. Może przechrzcimy WaTRIata? 🙂
To może MAN-TRI-KOR ;-). Umarł król. Niech żyje Król!
TRimantik? trochę banalne.
to może Crowie Mickiewicz? :P:P szkoda WaTRIat’a ale super, że jest Triathlończyk:):)
romanTRIk? 😉
,,aż w Majorki powietrza błękicie skąpałem się… i ożyłem, I czuje życie’… Pięknie!!! Rebus! Jak nazwać połączenie romantyka z trimaniakiem? :-)))
Osz Ty… Płeta, jaki czy co? 🙂 Ja zaliczyłem dzisiaj glebę. I zobaczyłem noc w środku dnia. Nie umarłem, ale wcale nie czuję się, jak nowo narodzony ;))) A’propos nowo narodzonego Trialończyka – to co pępkowe dzisiaj? 😉