Rok 2024 zamknął pewną erę w triathlonie. Sportowe emerytury ogłosiły największe nazwiska tego sportu – od mistrzów olimpijskich po legendy długiego dystansu.
ZOBACZ TEŻ: „Efekt świeżego startu”, nowe nawyki i problem środka. Jak udanie powrócić do treningów?
Koniec rozdziału
Alistair Brownlee i Javier Gomez przez lata rywalizowali między sobą o najwyższe tytuły w triathlonie. W 2024 historia tej rywalizacji dobiegła końca. Dwie triathlonowe legendy ogłosiły koniec kariery.
Javier Gomez swój pierwszy duży sukces odniósł w 2003 roku. W wieku 20 lat, będąc najmłodszym zawodnikiem spośród wszystkich uczestników, zdobył złoty medal mistrzostw świata ITU U23 World Championship. Przez kolejne kilkanaście lat regularnie powiększał kolekcję krążków, stając się jednym z najbardziej utytułowanych triathlonistów w historii. Na swoim koncie ma srebrny medal igrzysk olimpijskich, pięciokrotne mistrzostwo świata serii ITU, dwa mistrzostwa świata IM 70.3, mistrzostwo świata World Triathlon na długim dystansie, mistrzostwo świata XTERRA oraz kilka tytułów mistrza Europy.
Listę sukcesów Alistaira Brownleego otwiera mistrzostwo świata juniorów w 2006 roku. Dwa lata później został mistrzem świata U23. Następnie dwukrotnie zdobywał mistrzostwo świata. Jest też dwukrotnym złotym medalistą igrzysk olimpijskich. Na pierwszym stopniu podium stawał w Londynie oraz Rio de Janeiro. Zdobywał też medale na Igrzyskach Wspólnoty Narodów. Na liście sukcesów są również między innymi srebrne medale w mistrzostwach świata IRONMAN na dystansie 70.3 (2018 i 2019 rok). Karierę zakończył 3. miejscem w zawodach T100 w Dubaju.
Mimo ogłoszenia końca kariery obaj sportowcy pozostają związani z triathlonem. Brownlee jako autor i założyciel projektów takich jak Brownlee Foundation czy AskAL, a Gómez jako trener hiszpańskiej drużyny na igrzyska w Los Angeles w 2028 roku.
Królowa IRONMAN
Już na początku marca 2024 roku Daniela Ryf zapowiedziała, że będzie to jej ostatni sezon. Przyznała wówczas, że nie ma już w niej tego samego głodu zwycięstwa, który miała w sobie w ostatnich latach. Zawodniczka planowała zamknąć swoją karierę rywalizacją w wyścigach T100 oraz na mistrzostwach świata IRONMAN w Nicei. Plany pokrzyżowała jednak kontuzja, z którą mierzyła się od dłuższego czasu. Ostatecznie w wieku 37 lat zakończyła karierę.
Ryf ma niesamowite résumé i jest najbardziej utytułowaną zawodniczką na świecie. Aż 5 razy zdobywała tytuł mistrzyni świata IRONMAN na dystansie 70.3. Na jej koncie jest też aż 5 tytułów mistrzyni świata na pełnym dystansie. Od 2015 do 2018 roku całkowicie zdominowała zawody IRONMAN w Konie, wygrywając 4 razy z rzędu. Ostatni tytuł wywalczyła w 2022 roku w St. George.
Podczas Challenge Roth 2024 osiągnęła najlepszy, historyczny wynik kobiet na pełnym dystansie. Na mecie zameldowała się z czasem 8:08:21. W swojej karierze aż 45 razy przekraczała linię mety na pierwszym miejscu.
„Sport dał mi wszystko, co w życiu cenię”
Po ponad dekadzie w triathlonie ze ścieżki PRO zrezygnował również Jacek Tyczyński. Triathlonista wśród swoich największych sukcesów ma m.in. mistrzostwo Polski na długim dystansie zdobyte w 2022 roku. W sezonie 2023 w Malborku stanął natomiast na najniższym stopniu podium.
– Obecnie sport wyczynowy nie pozwala na kompromisy, i aby rywalizować z najlepszymi prawdopodobnie musisz oddać się sprawie w pełni. Na pewnym etapie zorientowałem się, że nie będę w stanie tego robić. W międzyczasie na mojej drodze pojawiły się kontuzje, objawy wypalenia i wspaniałe przygody zawodowe na gruncie trenerskim – wyjaśniał swoją decyzję.
Gwiazdy krótkiego dystansu
W 2024 sportowe emerytury ogłosiły również znane nazwiska krótkiego dystansu. Po ponad 11 latach rywalizacji na najwyższym poziomie karierę zakończyła Katie Zaferes. Do jej największych sukcesów należą: mistrzostwo świata WTCS z 2019 roku, brązowy medal igrzysk olimpijskich w Tokio indywidualnie oraz srebro w sztafecie. Do triathlonu powróciła w 2023 roku, po tym jak urodziła dziecko. Starała się dostać na igrzyska olimpijskie w Paryżu. Planu nie udało się jej jednak zrealizować. Ogłaszając odejście przyznała, że jej serce „nie jest już w tym tak, jak powinno”.
Kolejną zawodniczką, która przeszła na emeryturę po nieudanej kwalifikacji na igrzyska w Paryżu jest Emma Jackson. W trakcie swojej 18-letniej kariery wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Londynie w 2012 roku, zdobyła medal na Igrzyskach Wspólnoty Narodów oraz sześć medali w zawodach serii WTCS, a także tytuł mistrzyni świata w kategorii U23.
Nie chodzi o wyniki. Chodzi o zmianę
Sika Henry w 2017 roku wystartowała w mistrzostwach świata IRONMAN 70.3. Na starcie pomyślała: „dlaczego nie ma tu nikogo innego podobnego do mnie?”. Uderzył ją fakt, że oprócz niej samej w zawodach brała udział tylko jedna osoba czarnoskóra. Wtedy Henry pomyślała, że chciałby, aby ten stan rzeczy się zmienił. Za cel obrała zostać pierwszą czarnoskórą triathlonistką PRO. Jej droga nie była jednak łatwa. W 2019 doszło do wypadku, który mógł przekreślić jej plany. Rozbiła się na rowerze podczas zawodów. Złamała nos, a na twarzy założono jej ponad 40 szwów. Nie mogła jeść, a w rany wdała się infekcja, dlatego konieczne było podanie antybiotyków. Do rywalizacji powróciła jednak już pięć miesięcy później. W maju 2021 zapisała się na kartach triathlonowej historii. Po zawodach Challenge Cozumel, jako pierwsza czarnoskóra kobieta otrzymała licencję zawodniczki PRO.
Równie inspirującą historią jest historia Renee Kiley. Zanim została zawodniczką PRO ważyła 104 kg i paliła paczkę papierosów dziennie. Prowadziła firmę, której poświęcała kilkanaście godzin swojego czasu każdego dnia. Była tak zapracowana, że nie zauważyła, jak bardzo ucierpiało na tym jej zdrowie. Jak jednak stwierdziła: „Nigdy nie jesteś za stara. Nigdy nie jest za późno”. Kilka lat później odmieniła swoje życie. Wystartowała na mistrzostwa świata IRONMAN na długim dystansie wśród zawodowców.
„Kochaj to, zmień to albo zostaw to”
Zgodnie ze swoim mottem: „kochaj to, zmień to albo zostaw to” karierę zakończyła również Laura Zimmermann. Po zajęciu 21. miejsca na mistrzostwach świata IRONMAN w Nicei stwierdziła, że triathlon nie jest już priorytetem w jej życiu. Dzięki swojemu wykształceniu skrajnie zmieniła zawód. Rozpoczęła pracę jako dentystka.
Do pracy zawodowej poza triathlonem postanowiła powrócić również legenda australijskiego triathlonu Sarah Crowley. Na swoim koncie ma dwa miejsca na podium mistrzostw świata IRONMAN oraz tytuł mistrzyni świata ITU na długim dystansie. W 2022 przeszła do historii jako pierwsza zawodowa triathlonistka, która w tym samym roku wygrała „Potrójną Koronę” australijskich wyścigów na dystansie Ironman. Obecnie pracuje jako konsultantka w globalnej firmie RSM.
ZOBACZ TEŻ: Miłość z namiotu medycznego. Mirinda Carfrae i Tim O’Donnell
Konsekwencja w dążeniu do celu
Zaledwie rok po tym jak jego żona Mirinda Carfrae zakończyła zawodową karierę triathlonową, Timothy O’Donnell dołączył do grona emerytowanych sportowców. W historii triathlonu zapisał się przede wszystkim dzięki swoim występom w Konie. Na Hawajach zajął drugie miejsce w 2019 roku, trzecie w 2015, czwarte w 2018, piąte w 2013, szóste w 2014 i ósme w 2012 roku.
W 2024 roku karierę zakończył również David McNamee – dwukrotny brązowy medalista z Hawajów. Na najniższym stopniu podium stawał w 2017 i 2018 roku. Jednak jak stwierdził: „podróż i ludzie, których poznałem, znaczyli dla mnie więcej niż jakikolwiek wynik wyścigu”.
Koniec kariery ogłosiła również dwójka zawodników, która w 2024 wzięła udział w cyklu IRONMAN Pro Series. Po 14 latach ścigania w triathlonie na sportową emeryturę przeszła Lauren Brandon. Podobną decyzję podjął Miki Taagholt. Duńczyk w 2023 startował m.in. w IM 70.3 w Warszawie zajmując 2. miejsce, a w 2019 stanął na najniższym stopniu podium w Gdyni.
