Kupno roweru szosowego

Każdy kto postanowił dołączyć do elitarnego grona triatlonistów stanie prędzej czy później przed wyzwaniem jakim jest kupno roweru szosowego lub czasowego. Nie jest to prosta sprawa, bo ilość ofert na rynku jest bardzo duża, a na etapie na jakim jesteśmy nie zawsze mamy świadomość czego tak naprawdę potrzebujemy. Większość z nas, którzy zaczynają przygodę z triatlonem na początkowym etapie korzysta z roweru górskiego lub trekingowego, bo takie najczęściej mamy w domu. Po pewnym czasie kupno innego jest niezbędne. Jakiego? Różnice między dwoma typami roweru – szosowym i czasowym zostały bardzo dokładnie opisane w Poradniku na AT. Generalnie jeśli nie stać nas na kupno dwóch różnych rowerów należy kupić szosowy, który można w kolejnym etapie, w zależności od potrzeb dostosować do charakterystyki roweru czasowego (prosta lub z ujemnym offsetem sztyca podsiodłowa i lemondka).

Jaki rower szosowy wybrać? Z jakiej „półki’? Niskiej, średniej czy wysokiej? Na ramie aluminiowej czy karbonowej? Z jakiej „półki’ osprzęt? Czy rodzaj siodełka, kierownicy, mostka jest istotny? Co tak naprawdę decyduje o „statusie’ roweru? Zanim odpowiemy na to pytanie, to najważniejsze co trzeba wiedzieć jaki rozmiar ramy potrzebujemy. W książkach oraz internecie jest wiele prostych podpowiedzi jak dobrać rozmiar ramy w odniesieniu do wewnętrznej długości kończyn dolnych potocznie zwanych nogami. Dobrze dobrana rama oszczędzi później czasu w ustawianiu naszej właściwej pozycji na rowerze (bikefitting). Oszczędzi także być może kolejnych wydatków w celu dostosowania roweru do naszych potrzeb, choć na jakieś koszty musimy się przygotować.

Główny składnik ceny roweru to rama i osprzęt. Ramy aluminiowe są tańsze od karbonowych. Różnią się między sobą wagą i sztywnością. Te drugie są lżejsze i sztywniejsze więc siła wkładana w jazdę w większym stopniu przekłada się na szybkość. Podobno. Nie wiem czy amator jest w stanie tą różnicę zauważyć. Różnice pomiędzy ramami różnych firm dla rowerów z niskiej i średniej półki (generalnie można przyjąć, że rower ze średniej półki kosztuje w przedziale 6000-12000; ceny wyjściowe) jest niewielka. A być może nie ma jej wcale. Dobrze zorientowana osoba z branży powiedziała mi, że ramy karbonowe do wszystkich popularnych rowerów ze średniej półki robione są w jednej fabryce w Chinach… Zatem płacąc często kilka tysięcy więcej płacimy za markę czyli napis na ramie a nie koniecznie za większą jakość. Ważny jest kształt ramy, jej właściwości oporowe, mniej ważne jaka firma ją sprzedaje pod swoją marką.

Druga główna składowa ceny to osprzęt czyli w większości przypadków rowerów komponenty firmy Shimano. Nie mają nic wspólnego z marką roweru, który kupujemy, czyli czy jest to rower za 8 czy 12 tys. osprzęt z tej samej grupy jest warty tyle samo. To na co się zdecydujemy zależy od zasobności naszego portfela – biorąc pod uwagę 4 najbardziej popularne rodzaje grup osprzętu od tańszego do droższego należy wymienić Tiagrę, 105, Ultegrę i DuraAce. Na jednym z forum szosowych można znaleźć taką opinie, że Ultegra jest nieco lżejsza od DuraAce, a 105 praktycznie nie różni się wiele od Ultegry. Tiagra po dostosowaniu jej do kasety 10x nie jest dużo gorsza od 105 więc… no właśnie – co kupić?

W mojej opinii 105 lub Ultegra w zależności od ceny oferowanego roweru. Tzn. jeśli mamy możliwość kupna „po okazyjnej cenie’ roweru z ramą karbonową na 105 to nie dopłacałbym dużo większej sumy do Ultegry. Jeśli znaleźliśmy „okazję’ na ramie aluminiowej i Ultegrze to nie szukałbym roweru o paręset złotych taniej na 105. Trzeba znaleźć równowagę pomiędzy jakością i naszymi możliwościami finansowymi. Trzeba także zobaczyć ile kosztuje dana grupa osprzętu, jeśli chcielibyśmy ją kupić osobno. Przez ten pryzmat można ocenić cenę roweru w całości. Czasem pozostałe elementy są względnie tanie a czasem ekstremalnie drogie i musimy się zastanowić czy warto tyle zapłacić.

Pozostałe elementy roweru jak siodełko, mostek czy wreszcie koła i opony stanowią wartość dodaną roweru tylko wtedy kiedy są rzeczywiście z najwyższej półki i dodatkowo nam odpowiadają – jak np. siodełko – co z tego, że będzie ono za 1000 złotych jeśli będzie nam na nim nie wygodnie? Wymienione powyżej elementy najczęściej podlegają wymianie w trakcie użytkowania – najszybciej, nawet zaraz po kupnie nowego roweru, może dotyczyć to mostka przy próbie ustawienia pozycji, ew. siodełka, jeśli wybitnie nam nie pasuje. W zależności od przyszłych celów i znowu zasobności portfela wymianie mogą podlegać koła na „szybsze’.

Zatem kupując np. rower za 8000-12000 należy się zastanowić ile trzeba będzie jeszcze dołożyć do niego w przyszłości. Należy także pamiętać o kupnie pedałów i butów, jeśli takich nie mamy. Pytanie jakich? Szosowych czy mtb? Jeśli mamy jednocześnie rower górski na spd i buty do niego być może lepiej kupić na początek pedały mtb. Jeśli nie mamy nic lepiej kupić buty „triatlonowe’ (niż typowo szosowe) dostosowane do każdego typu pedałów (buty mtb nie są przystosowane do bloków szosowych) i kupić do roweru szosowego pedały szosowe.

Na koniec warto przytoczyć jeszcze jedno zdanie jakie znalazłem na forum szosowym, jako radę zawodowego kolarza tym bardziej do wzięcia pod uwagę przez amatorów lub półprofesjonalistów (generalnie zachęcam do szukania informacji nie tylko na portalach tri ale także szosowych czy biegowych) – rower jaki kupujemy musi nam się przede wszystkim podobać – to my będziemy na nim jeździć i bez względu na to jakie to będzie cudo techniki w przypadku braku akceptacji jego wyglądu i pozytywnych emocji z tym związanych nasze odczucia z jazdy nim mogą być gorsze. Dotyczy to w równym stopniu kobiet i mężczyzn tylko Ci ostatni nie chcą się do tego przyznać.

Kolejna moja osobista obserwacja jest taka, że z kupnem roweru szosowego nie należy zwlekać. Trenując na rowerze mtb na szosie wydawało mi się, że przesiadka na szosówkę będzie formalnością i mogę to zrobić dopiero na wiosnę 2013 na parę m-cy przed startem. Jakże się myliłem to wiem od wczoraj a dzisiaj zaraz przekonam się o tym ponownie. W drogę. O tym jaki rower wybrałem, z kim negocjowałem i czym to się skończyło w następnym wpisie.

Wracając na koniec do pierwszego zdania – pojęcie elitaryzmu w odniesieniu do triatlonu rozumiem jako zbiór cech osobowościowych, które wyróżniają osoby z nim związane, które przekładają się na ich funkcjonowanie w codziennym życiu i mogą stanowić pewnego rodzaju drogowskaz w wielu sytuacjach życiowych. Jest w tym coś unikalnego, że bycie społecznością elitarną nie wyklucza jednocześnie współistnienia innego pojęcia – egalitaryzmu. Doświadczamy go praktycznie na każdym kroku naszej przygody jakim jest triatlon. Spotykamy ludzi, dla których bez względu na ich osiągnięcia i czas już poświęcony triatlonowi i innym sportom, bez względu na wiek i wykształcenie, bez względu na status społeczny jesteśmy partnerami, stajemy się kolegami, przyjaciółmi. Pomimo widocznej na pierwszy rzut oka nierówności jesteśmy równi. To co obecnie jest elitarne ma szansę stać się w przyszłości powszechną wartością. Zależy to tylko od nas.