Półmaraton – debiut

Prolog:

Pierwszy półmaraton w życiu. Rzecz działa się w sobotę 4.05.2013 w duńskim mieście Fredericia. Półmaraton pod tytułem: Lillebaelt (tł. Mały bełt) Halvmarathon. Piękne okoliczności pogody (ok. 18 stopni, chłodny skandynawski wiaterek, ale bez przesady tym razem) i przyrody. Dużo mostów, wody. Organizacja (chyba) bardzo dobra – ciężko orzec, pierwszy raz w końcu – ale żadnych problemów nie było. Ok. 11000 (11 tyś.!) uczestników. Start o godzinie 14.

I właśnie wszystko zaczęło się od (niemal) spóżnienia. Dojechaliśmy ze znajomym troszkę póżno, ok 13.20, nieprzebrani, bez pakietów startowych itd. Wszystko to przez…korki, ale pewnie trzeba było się tego spodziewać. Jeszcze o 13.50 przebieraliśmy się ok 1 km od startu…na który dotarliśmy o równej 14. Tętno 150 (wysokie jak na mnie, zwłaszcze przed biegiem). Start zza bocznych barierek z grupą biegnącą na 1h50min. Moje założenie przed startem to 1:40 / 1:45 choć zasadniczo nie miałem pojęcia na co mnie stać. Pół tygodnia leżałem w łóżku chory. W czwartek wybrałem się na przbieżkę po której miałem zakwasy (lekkie, bez dramatu, ale jednak zakwasy!)…choć była naprawdę spokojna. Piątek, lekkie basen i rower. Rezultat taki, że kompletna strategia do ustalenia w czasie biegu w zależności od samopoczucia.

Rozdział 1: 0-5 km

Start z grupą na 1:50 wynikający ze spóżnienia.Oj bylo ciężko…tyle ludzi do minięcia. Czasy do 2 km po 5 min…i już czułem, że tracę cenne sekundy, zwłaszcza, że nogi chciały biec. Po 2 km udało się przyspieszyć do 4:45 ale bieg wciąż wężykiem, daleko od idealnej linii. Ok 4 km pierwszy punkt woda/energia złapałem co było w biegu. Błąd! Oblałem się cały i prawie utopiłem;) 

Rozdział 2: 5-10 km

Troszkę się poprawiło. Tempo 4:45, czasami 4:30 ale raczej z pełną kontrolą. Na tętno nie patrzyłem…Ok 8 km drugi punkt woda/energia. Przyspieszyłem wyrażnie ok 300 m przed. Na punkcie przeszedłem do spaceru. Napiłem się spokojnie! Tak chyba lepiej. 

Rozdział 3: 10-13 km

Do 13 dobiegłem z tempem 4:40 i czułem się…bardzo dobrze. Wiedziałem, że mogę zacząć wyrażnie przyspieszać. Wodopój przy 12 km ze strategią jak poprzednia. Bardzo mi to odpowiadało muszę napisać.

Rozdział 4: 13-18 km

Wyrażne przyspieszanie z każdym kilometrem do ok 4:20. Wciąż czułem się dobrze. Zaliczyłem ostatnią 'wodę i energię’ i postanowiłem zrobić długi finisz.

Rozdział 5: 18 – meta

Co tu wiele pisać moje międzyczasy to: 18-19: 4:10, 19-20: 3:51, 20-21: 3:41 ostatnie 200 m w tempie 2:40…zachowałem jeszcze siły. 

Czas na mecie wg mojego stopera: 1h34min20s. Wg organizatorów…żaden

Epilog:

Brak czasu bardzo mnie rozczarował. Poszedłem więc do organizatorów. Mój chip przestał nadawać od 20 km. Nie chcieli od mnie ostatnich międzyczasów…stwierdzili, że wpiszą 'jakieś’ manualnie i tym sposobem mój oficjalny czas to 1:34:56…No cóż. Nie baloło na trasie zabolało na mecie. Nie wykłócałem się o te (ważne dla mnie) sekundy. Wiem tylko tyle, że ostatni kilometr wpisali mi międzyczas 4:19 (taki mam czas 20 km na oficjalnej stronie – ten wpisany manulanie) w czasie gdy biegłem na 3:41. To tłumaczy ok 40 s różnicę.

Statystki (oficjalne):

482 miejsce /10553

451/6767 wśród panów.

Czas zwycięzcy: 1:07:04 – Kenijczyk

(Kolega dotarł w 2h27min;))

Podsumowanie:

Daleko to do czasu najlepszych. Nie mniej, jestem z siebie zadowolny;) Pierwszy raz za mną! Może przy troszkę lepszym starcie i mocniejszym początku udałoby się coś urwać. Pewnie jakiś wpływ miała choroba – na pewno odebrała mi troszkę pewności na początku. Poza tym czułem się doskonale.

Dla jasności. Nie mam biegowej przeszłości, choć byłem weekendowym biegaczem, a w wieku 13-17 uprawiałem wioślarstwo.  Moje treningi ograniczam do 3 razy w tygodniu i ok 40-45 km – strach o kolana. Dają sobie troszkę czasu, conajmniej rok, może dwa, by przyzwyczaić organizm do triatlonowych treningów i objętości. Plan na ten rok to ukończyć HIM. Następny start za 2.5 tygodnia – KMD 4:18:4 w Odense. Za miesiąc następny półmaraton. Za 1.5 miesiąca KMD Chellenge Aarhus – mój główny start HIM.