Sprawdzam się

     Pierwszy sprawdzian, czy dalej jestem do czegoś zdolna czy pozostaje mi tylko księgowość, miałam na Silesiaman Pszczyna 1/8 IM. Miałam nie startować, tylko Andrzej ale rano w dniu zawodów poinformował  mnie, że ma lekką kontuzję i przed Diablakiem woli nie ryzykować więc mogę jechać za niego. W sumie, długo się nie zastanawiałam, bo Pszczyna jest dla mnie specjalnym miejscem jeśli chodzi o triathlon – tutaj stałam się triathlonistą, tutaj wzięłam pierwszy raz udział w zawodach triathlonowych. Cieszyłam się, ze mogę tu wrócić w roli zawodnika.

     Same zawody były udane, oczywiście było gorąco. Choć była pralka praktycznie przez cały etap pływacki, byłam zadowolona z mojego pływania, tylko na bojkach, gdzie tłok okropny przeszłam do parodii żaby, a tak kraul non stop – jest, nadal potrafię pływać;) Rower, tu się trochę sama zaskoczyłam, mimo dość trudnej trasy (dużo zakrętów) czyli zupełnie nie dla mnie, udało mi się wykręcić średnią ciut powyżej 30 km/h 🙂 – nadal potrafię kręcić korbą;) No i bieg, chyba najlepiej wykonany przeze mnie bieg w zawodach triathlonowych. Miałam małe kryzysy, jednak biegło mi się nadzwyczaj dobrze i co dla mnie najważniejsze dość szybko, średnia 5,08/km – bieganie też mi dalej wychodzi i to w dodatku jak:)  Na metę wbiegłam z radością i z czasem 1.23,54, co stanowi najlepszy mój wynik na tym dystansie.

     Kolejnym sprawdzianem moich umiejętności triathlonowych były zawody również na 1/8 IM w Silesiaman Świerklaniec. Super miejsce do zawodów, czysta woda, trasa rowerowa w 90% idealnie równa, bieg trochę urozmaicony jeśli chodzi o podłoże, choć w większości po asfalcie. Świerklaniec z kolei będzie mi się kojarzył z tym, że tutaj pierwszy raz razem z Andrzejem wystartowaliśmy na jednych zawodach na tym samym dystansie;)

     I znów zawody dla mnie bardzo udane. Mogę powiedzieć, że wszystkie elementy układanki składające się na zawody triathlonowe, u mnie dobrze się poukładały. Z wynikiem 1.25,35 wbiegłam z zadowoleniem na metę, jednocześnie z zaskoczeniem, że podczas startu nie miałam chwili kryzysu.  Niestety, męża nie udało mi się prześcignąć, był szybszy o 10 min ale to ja…

stanęłam na pudle :)))))

Oczywiście nie mogło zabraknąć naszego wspólnego zdjęcia

     Widzicie to auto za nami, to nagroda za drugie miejsce, tylko fotograf jakoś nie fortunnie zrobił to zdjęcie. A za pierwsze miejsce nagroda stała na wodzie, chyba musze przestać się ruszać :))))

     Tak więc sprawdziłam się w tym sezonie, nie tylko w tri, bo kilka biegów też było. W sumie traktowałam je jako możliwość dłuższego treningu;) Sama byłam ciekawa, czy bez treningu, bo raz, dwa razy w tygodniu oddanie się jakiejś czynności fizycznej nie można nazwać treningiem, można ukończyć zawody? Można. I to całkiem nieźle. Jednak należy pamiętać, bo tak jest w moim przypadku, że przez ostatnie 5 lat tego ruchu było znacznie więcej i bardziej regularnie.

     Jednak bardziej zastanawia mnie inna kwestia: przeanalizowałam ostatnie swoje wyniki, oczywiście z tego sezonu, szczególnie z okresu dużego poluzowania z ruchem (treningiem)i wynika z tego, że generalnie co start to życiówka lub wynik około życiówki. Według mnie to trochę dziwne, wręcz niemożliwością jest coś takiego, bo jak bez regularnego treningu?! A jednak.

     Może ktoś podjąłby się wytłumaczenia mi tego zjawiska?

     A może taki fenomen sportowy ze mnie?:))))