HTG 2014 – po ostatecznej rozgrywce

Trochę czasu minęło od HTG 2014 dystans długi, ale 2 dni po starcie wyjechałem z rodzinką na upragniony urlop i dopiero teraz nadszedł czas na podsumowanie mojego startu A w pierwszym w życiu sezonie Triathlonowym . W 2014 ukończyłem ćwiartkę w Ślesinie , zawody w Sławie i ….. HTG 2014 W sobotę 09.08. 2014 przyjazd do Gdyni z Lubina ok 460 km. Po rozłożeniu „walizek” na kwaterze pierwsza wycieczka aby zobaczyć strefie zmian …. Ale ogromna – końca nie widać . Zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Później warto zobaczyć gdzie będzie pływanie – tutaj „szczęka opada” ale fale. Jak mam te 1900 metrów przepłynąć- szok. Pocieszam siebie i przerażoną żonę , ale w głębi serca nie jest mi do śmiechu. Ale jakoś będzie – mam nadzieję. Odbieranie pakietu , tatuaż i wstawianie rowerów do strefy zmian – super doświadczenie, poznanie nowych kolegów i koleżanek, żarty, – atmosfera extra – już czuć prawdzie święto TRI . Wreszcie dzień startu . Budzę się rano o 5 – nie mogę spać. Po „wyszykowaniu” , do strefy zmian sprawdzić czy wszystko ok – ludzi mnóstwo , czuć napięcie . Założenie pianki na plaży wreszcie bez problemowe ( nie tak jak w Sławie), małe pływanko na rozgrzewkę, i myśl , że chyba dam radę. Czekanie na start – muzyka tylko potęguje napięcie i wystrzał armaty…… Istne szaleństwo . Płynę jak nakazał Trener spokojnie raczej z tyłu , i jest całkiem dobrze, staram się płynąć swoim tempem i nie szarżować , ale ten katamaran daleko …. W wodzie jakieś 300 metrów przed wyjściem ktoś krzyczy – Marcin to Ty ? szok i mój kolega z którym jestem w Gdyni jest koło mnie – spotkać się w takiej sytuacji – niesamowite. Wychodzę z wody z Gorczycą a Guzowska za mną więc towarzystwo …. nie powiem. Nie czuję super zmęczenia wiec myślę, że nie jest źle , bieg do strefy zmian i przebieg w piance prawie przez całą strefę ( numer startowy mam niski poniżej 400 ) , szybka zmiana i start na rower. Tylko nie zacząć za szybko, nie za szybko. Rower idzie ….. i na pierwszym okrążeniu widzę z naprzeciwka mojego Tri mistrza trenera Marcina Ławickiego i ze szczęścia drę się i go dopinguję ( później powiedział mi , że ze wszystkich kibiców słyszał tylko mnie- ha,ha )….. Wiem , że to wielki sportowiec i widzę , że super ciśnie a to i mnie mobilizuje do mocniejszego ciśnięcia w pedały. Widzę peletony ludzi , którzy wożą się na innych i to zawodników którzy są ode mnie szybsi o niebo ( bo jada już z przeciwnej strony ) I nie mogę tego pojąć – dla mnie Tri to uczciwość i walka z samym sobą. Za mną choć jestem „leszczem” też niektórzy chcą się pociągnąć , ale staram się przyspieszać. Modlę się aby nie strzeliła mi opona … Jest ok. Do strefy zmian wpadam i już na biegu . Patrzę na Garmina a tu lipa nie pokazuje tempa – co jest grane – i przypomniałem sobie , że dzień wcześniej wyłączyłem GPS – Ale błąd . Biegnę pierwsze okrążenie i majstruje w ustawieniach zegarka, wreszcie jest tempo – teraz tylko trzymać się planu – nie biec za szybko bo nie ukończę . Kibice na trasie biegowej – REWELACYJNI to MAŁO POWIEDZIANE . Ale dają czadu – Garnek Mocy jak zwykle szaleje – Brawo, Super młodzież podająca napoje , gąbki …. Mam podczas biegu uśmiech od ucha do ucha – ale sił coraz mniej. Raz jedno kolano boli, raz drugie , ale nie poddaje się nie mogę przejść do chodu… Jest ostatnie okrążenie ostatnie 2,5 km do mety – łzy szczęścia cisną się do oczu – na szczęście zakrytych okularami – już meta….. Dokonałem tego !!! . Moje marzenie się spełnia z Łukaszem przybijamy piątkę – przekraczam metę , medal , koszulka finishera ….. Chcieć to móc !!! Sam się o tym przekonuję . Dla mnie 42 latka bez jakiejkolwiek przeszłości sportowej ( trenującego na poważnie 7 m-cy ) to ogromny wyczyn. Jestem ogromnie szczęśliwy…. Żona mój największy kibic cieszy się moim szczęściem….. Jak ustalałem cel 7 m-cy wcześniej to było szaleństwo praktycznie każdy poza moim Tri Mistrzem Marcinem Ławickim mówili , że to za duży cel na pierwszy rok , ale udało się. Gratuluję Wam wszystkim ukończenia !!! Jesteście wielcy!!! Dziękuję kibicom, Super organizacja i Wspaniali wolontariusze – młodzi zaangażowani , wspaniali…… Dziękuję Wam , że mogłem to z Wami przeżyć . Dziękuję, mojej rodzince żonie i dzieciom , że wytrzymali moje znikanie na treningi , za ich wyrozumiałość. Dziękuję Tobie Marcinie , że jako trener mnie wspierałeś i wierzyłeś we mnie .A za rok ….. spotkamy się też w Gdyni – cel to krótszy czas o 1 godzinę- nierealne ? Zobaczymy – 7 m-cy temu też miałem nie skończyć ½ Ironmana a ukończyłem i to 2 godziny przed limitem – da się ? Wiara i ciężka praca czyni cuda …. Życzę Wam wszystkim powodzenia i treningów i startów bez kontuzji . Z TRI Pozdrowieniem Marcin