FISH AND CHIPS

Witam wszystkich.

Obserwuję AT od pewnego czasu ale głosu nie zabierałem, bo nie miałem o czym opowiadać w temacie triathlonowym. Wreszcie zadebiutowałem i kilka słów na ten temat znajdziecie poniżej.

ALE JAK I DLACZEGO?

Wszystko zaczęło się jakieś 7 miesięcy temu.
Sylwester, toasty i logowanie do strony London

Triathlon oraz wykupienie pakietu startowego. Czemu Londyn? Bo jest dalej niż

Olsztyn, bo trzeba kupić bilety lotnicze i hotel wczesniej, bo to wielka

impreza i odwrót nie jest taki prosty. No dobrze…..czytałem książkę o małpach ale to wcale nie jest próba podlizania

się Ojcu Założycielowi …..Jarząbek

RAPORT OTWARCIA

Nie będę tutaj koloryzował, że byłem wtedy w kategorii 100kg plus bez sportowego doświadczenia i pojęcia o

bieganiu czy rowerze. Było tak:

– pływanie,największe obawy, wtedy potrafiłem pływać żabką

– rower, nie było źle, głównie MTB ale co tam….to tylko grubsze koła

– bieganie, tak sobie, zacząłem biegać w październiku 2013.

Do tego moje 80kg i 174cm, a więc kształty lekko zaokrąglone.

To był 1 stycznia, a potem zapomniałem o logowaniu na chwilę (jakieś 2 miesiące).

PRZYGOTOWANIA

Moje przygotowania były raczej spontaniczne. Kilka podstawowych pozycji z tematyki treningu

przyswoiłem ale moje treningi miały bardzo dynamiczny charakter (w obszarze

czasowym), bez stałego planu. Dwuletnie dziecko, praca wymagająca podróżowania,
zmiany w życiu prywatnym i kilka innych elementów w tym samym czasie skutecznie
utrudniały walkę ale też przyczyniły się do dużo lepszej organizacji czasu:

– basen blisko przedszkola/pracy,

– hotele w delegacjach ze spinningiem lub blisko basenu,

– zestaw biegowy zawsze gotowy w walizce,

– poranne jazdy na rowerze przed pracą lub nocne (te drugie mniej lubię, po spotkaniu z sarną).

Z basenem zwlekałem do ostatniej chwili. Tak to jest, jak czegoś nie chce nam się zrobić

to pewnie jest właśnie to co szczególnie powinniśmy zrobić. Skończyło się indywidualnymi lekcjami z pewną

bardzo szybką (w wodzie) kobietą. Jej porady i ćwiczenia skutkowały dużo

większym progresem niż te wszystkie gadżety, książki z cudownymi metodami,

które wsześniej pokupowałem.

Bieganie nie wychodziło mi najlepiej, wspomnę tylko rezonans magnetyczny z powodu

podejrzenia złamania zmęczeniowego i powtarzające się „shin splits’, wizyty u

terapeuty. Prawdopodobnie zacząłem za ostro i za dużo.

W lipcu osiągnąłem wagę 72.5kg, wzrost się nie zmienił.

START

Do Londynu wybrałem się kilka dni wcześniej pod pretekstem wycieczki rodzinnej. Moja dieta przed

zawodami nie była zbyt wyszukana. Tytułowe F&C i lokalne piwo. Nerwy miałem

poszarpane jak przed egzaminem na prawo jazdy, masakra jakaś. Perspektywa pływania

strasznie mnie męczyła psychicznie, nawet nie zdążyłem przetestować pianki w

basenie, a co dopiero w wodach otwartych. Otchłań, Kursk, ciemność……..miałem w głowie.

Dzień przed startem pojawia się ból gardła i temperatura (niewinne 37.5), wiec stawiem na

aspirynę i jakieś tabletki do ssania. Na dodatek start mam w jednej z ostatnich

grup (a jest ich około 20 bo liczba uczestników to kilkanaście tysięcy).

Przed startem rower gotowy i poobklejany batonami, buty rowerowe nie wpięte, bo miałem wątpliwości czy uda mi się w

stresie sprawnie wskoczyć na rower. Wbiłem się w neopren i dostałem jaskrawy
czepek London Triathlon. Stres, stres,stres.

Start był z wody, więc szanse na pralkę mniejsze, chociaż tyle. Wskoczyłem i pierwsze wrażenie to

uczucie, że nogi mam nad wodą. Panele wypornościowe na medal. Większość

przepłynąłem kraulem ale zielona woda, wiatr i inni zawodnicy powodowali że od

czasu do czasu płynąłem żabką, głównie po to aby zorientować się gdzie jestem.

Wychodząc z wody byłem w euforii, że się udało. Czas 33:45.

Dłuuuuuga strefa zmian, w której spędziłem ponad 4 minuty trochę mnie zaskoczyła ale sprawdziłem

czasy najlepszych i nawet im zajmowało to ponad 3. Po prostu, wielka hala i do
tego schody po drodze.

Rower najlepiej wspominam. Jak wsiadałem to miałem takie poczucie lekkości
jakbym właśnie zrobił dobrą rozgrzewkę i nic męczącego wcześniej. Wstąpił we mnie rowerowy

szatan i cały czas starałem się wyprzedzać, zignorowałem tętno i leciałem w

strefie 80%+ większość czasu. Drafting na tej imprezie był niedozwolony ale

udało mi się wykręcić średnią powyżej 37km/h, czas 1:04:42.

Bieg rozpocząłem dość wolno ale stopniowo przyspieszałem. Pierwsze 3.3km to
16min, kolejne lepiej o jedną minutę i wreszcie trzecie okrążenie to 14min. Ostatnie 100-200m
to sprint, nie wiem czemu, po prostu jak już wpadać na metę to z przytupem. Chciałem sprawdzić

ile mogę jeszcze z siebie wykrzesać, a wyprzedzanie ludzi na ostatnich

50m…..bezcenne. Bieg to 44:58 min.

Czas końcowy 2:30:35g w tym około 7min w strefach zmian.

EPILOG

Czy wystartuję znowu w Londynie? Nie wiem, raczej nie. Czy Londyn to był dobry wybór na debiut. Tak,

jeśli ktoś potrzebuje dodatkowej motywacji to odległa lokalizacja pomaga. Do

tego warto dorzucić rozgłoszenie swoich planów wśród znajomych, abonament na

trening i mamy gotowy koktajl motywacyjny.

Ja już się zaraziłem triathlonem. Wyciągnąłem wnioski z moich błędów i w następnym sezonie

postaram się ich nie powtorzyć, tylko popełniać nowe. Pozostaje już tylko gonić
Dowbora, capnąć Grassa, być jak Mkon.

Pozdrawiam,

Piotr.