Euforia w koncu odeszla…

Dzień dobry. W swoim życiu miałem duuużo różnych przygód ale chyba pierwszy raz byłem rozemocjonowany kilka dni. Bezpośrednio przed pierwszym startem w triathlonie, w Garmin Iron Piaseczno, było chyba naturalne zdenerwowanie, puls powyżej 110 o 10:00 ale nie spodziewałem się, że po zakończeniu zawodów przez trzy dni będę marzył o kolejnych startach, naginał kalendarz pod zawody i cieszył się jak dziecko z przeciętnego wyniku 🙂 Pomysł na to zaburzenie emocjonalne pojawił się w zeszłym roku, po ukończeniu pierwszego maratonu. Kupiłem rower, trenażer, zapisałem się na warsztaty kraulowe. Moim zmartwieniem było tylko siodełko, bo wiele lat temu miałem drobny wypadek i połamałem sobie miednicę, kość kulszową i łonową i okazało się, że 20min na aerobarze wyciska nie pot a łzy z oczu. Bikefitting wzmocnił wytrzymałość kanalików łzowych, które pozwalały wysiedzieć na rowerze 45 min. Postępy na pływalni (zejście z 2:20 do 2:00 na 100m i wydłużenie dystansu bez postoju ze 100 do 1000m 🙂 zmotywowały do zapisania się na zawody cyklu IM70.3 i przemyślenia strategii przygotowań… Postanowiłem skorzystać z usług trenera. Po powrocie, z krótkich wakacji… (na których mało się nie utopiłem, bo pomyliłem odległość do 'najbliższej wysepki’ i zamiast 1500m wyszło prawie 5000m 😉 I tak od kwietnia trenuję pod okiem Joasi Susmanek i dawne 'postępy’ okazały się żartem a systematyczność i sensowność każdej godziny poświęconej na pływanie, rower czy bieg dają jeszcze większą radość z treningów. Założenia na Piaseczno były proste – czas ogólny poniżej 3:00:00 Ponieważ do tej pory trenowałem na basenie, gdzie 2 osoby na torze wydawały mi się tłokiem, pierwsze kopniaki i 'haki’ ramieniem delikatnie mnie zdenerwowały a w połączeniu z adrenaliną zaburzyły plan 'spokojnego’ i 'technicznego’ kraula. Był ŻYWIOŁ. Z wody wyszedłem z czasem 18:12. Batonik, izo i poprawienie telefonu (kadencja+hr) pochłonęło prawie 5min w T1 (sic!). Rower ze średnią >30km/h nie był niczym specjalnym ale tak szybko 45km jeszcze nigdy nie przejechałem. Trasa biegowa była stworzona dla mnie – wolna, więc relatywnie działała na moją korzyść. Całe zawody zakończyłem <2:53:00. I wtedy się zaczęło. Nieopisana radość z dotarcia do mety. Złość, że straciłem 2min w T1. Rozmyślanie czy ostatnie dwie pętle biegowe mógłbym zrobić trochę szybciej. Wspaniałe uczucie, że mam jeszcze tyle siły, że mógłbym zrobić trasę drugi raz. Zastanawianie się, jak dołożyć więcej treningów rowerowych. Taki stan trwał 3 dni! W nagrodę kupiłem sobie nawet koła karbonowe, które na pewno dadzą +10pkt do wyglądu a może i -10” na trasie 🙂 Niestety kalendarz nie dał się nagiąć zbyt mocno i następny start dopiero w połowie lipca :/ Tymczasem dziękuję wszystkim znajomym i nieznajomym za wspaniałe chwile w Piasecznie!!! Artur